100% φυσικά Βιολογικά Ελληνικά τυριά

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΥΡΙΩΝ
ΟΡΓΑΝΙΚΑ – ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ

Έτσι ονομάζονται τα τρόφιμα, γεωργικά ή κτηνοτροφικά, τα οποία παράγονται χωρίς την βοήθεια χημικών λιπασμάτων, εντομοκτόνων, βελτιωτικών ή άλλων πρόσθετων τεχνητών ουσιών οι οποίες θα μπορούσαν να αλλοιώσουν την αυθεντική και φυσική τους υπόσταση, θρεπτική αξία και γεύση.
Η Ελλάς στον τομέα του τυριού υπερτερεί σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου διότι διαθέτει αμόλυντες ορεινές περιοχές και αιγοπρόβατα που ελεύθερα βόσκουν σ’ αυτές. Επομένως, όλα τα ελληνικά τυριά που σαν βάση έχουν το αιγοπρόβειο γάλα είναι εξ’ ορισμού «βιολογικά – οργανικά» διότι όχι μόνο η πρώτη τους ύλη, το γάλα, είναι αγνό και φυσικό, αλλά και διότι το τυρί που παράγεται από το γάλα της κατσίκας και του προβάτου δεν χρειάζεται, από την φύση του, συντηρητικά ή άλλα πρόσθετα. Σε αντίθεση, τα τυριά από γάλα αγελάδας χρειάζονται πχ αντιβιοτικά ή άλλα πρόσθετα για να μην αλλοιωθούν, αλλά τους προστίθενται και σωρεία άλλων ουσιών με σκοπό την «βελτίωση»(?) της εμφάνισης και γεύσης τους… Το δε αγελαδινό γάλα, ως γνωστόν, δεν είναι στο μεγαλύτερό του ποσοστό από ζώα ελευθέρας βοσκής, αλλά από ζώα τα οποία τρέφονται με φυράματα, λίαν επιεικώς, όχι φυσικά.

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Με την ευκαιρία των εορταστικών ημερών των Χριστουγέννων & της έλευσης του νέου έτους εύχομαι σε όλους ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ,ΚΑΛΉ ΧΡΟΝΙΆ,υγειά ,προσωπική & οικογενειακή ευτυχία,δημιουργικότητα & επίτευξη των στόχων & των επιθυμιών σας..!!

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Ελληνικό τυρί-Πίσω στο τραπέζι μας

Όσο κι αν φαντάζει περίεργο όλα έχουν μια γεύση από... Ελλάδα.Ντομάτα,λάδι,ρίγανη,φέτα,ελιά,και παξιμάδι.Ένα να αφήσεις έξω θα αφήσεις έξω την ίδια την Ελλάδα..!!

Σαν παιδιά μεγαλώσαμε με το ψωμί και το τυρί. Στα οικογενειακά τραπέζια, οι γυναίκες πριν το κυρίως φαγητό ετοίμαζαν στους άντρες να πιουν «ένα ουζάκι» δηλαδή ένα ορεκτικό με τυράκι, ντοματούλα, σαρδελίτσες και ελιές. Η φέτα στο μεσημεριανό τραπέζι ήταν αναπόσπαστο συνοδευτικό για κάθε φαγητό, κυρίως δε για τα λαδερά και τα όσπρια. Η κλασική τυρόπιτα στα δρομάκια της Αθηνάς ήταν η λαχτάρα για κάθε πρωινή βόλτα στο κέντρο. Τα βράδια για δείπνο θα τρώγαμε τηγανητά αυγά με σαγανάκι ή τραχανόσουπα με Μυτιληνιό λαδοτύρι.

Οι κυριακάτικες μακαρονάδες πασπαλίζονταν με μπόλικη μυζήθρα και τα ψητά της γιορτής σιγοψήνονταν στο φούρνο με πατατούλες και κομματάκια γραβιέρας.

Αργότερα στα νησιά, ούζο, τσίπουρα ή σούμες με φρέσκια μυρωδάτη ντομάτα και κοπανιστή –ο απόλυτος καλοκαιρινός μεζές-, μαστέλο στη σχάρα, κρητικοί ντάκοι και λαχταριστές χωριάτικες με μπόλικη φετούλα. Το χειμώνα ρακόμελα μαζί με φρέσκια μυζήθρα και μέλι, και Πάσχα στην Κρήτη με ρακή, ελιά, γραβιέρα και γλυκά σκαλτσούνια.

Όσο κι αν φαντάζει περίεργο όλα έχουν μια γεύση από ...τυρί. Ντομάτα, λάδι, ρίγανη, φέτα, ελιά και παξιμάδι. Ένα να αφήσεις έξω θα αφήσεις έξω την ίδια την Ελλάδα.

Το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό έλαχε να ‘ναι στη μακρινή Ασία. Για τους ανθρώπους εκεί το τυρί αποτελεί άγνωστη λέξη στο διατροφικό λεξικό τους. Όμοια το ελαιόλαδο ή το ψωμί, που έκανε να μοιάζει αυτή την εξωτική γαστριμαργική εμπειρία, κάπως φτωχή ή μάλλον απροσάρμοστη στα δικά μας γούστα. Χρόνια μετά διαβάζω ρεπορτάζ για το πρώτο ταϋλανδέζικο γκρουπ που επισκέφτηκε τη χώρα μας, να χαρακτηρίζει τη φετούλα μας -τη δεύτερη μας μάνα – επιεικώς ως μια ...αλμυρή αηδία. Όχι δεν συγχύστηκα καθόλου, αντίθετα μάλιστα ένιωσα δικαιωμένη που κανείς από την παρέα δεν κατάφερε -παρ' όλη την αγνότητα των προθέσεων- να εκτιμήσει τη δική τους -διεθνώς μάλιστα αναγνωρισμένη- κουζίνα. Κλείνω την παρένθεση με τη διαπίστωση ότι ούτε στη γειτονική Τουρκία, ούτε στην Αφρική ή τη Βορειοανατολική Ευρώπη –σε χώρες μάλιστα που παραδοσιακά κρατούν τα σκήπτρα της παγκόσμιας γαλακτοβιομηχανίας- καμιά γευστική μου ανάμνηση δεν περιέχει έστω μία «τυρένια» απόλαυση. Για την Αμερική δε και δη τις ΗΠΑ, η λέξη τυρί χωρά σχεδόν αποκλειστικά στο τυποποιημένο και πλαστικό cheeseburger.

Κι ενώ σχεδόν ο μισός πληθυσμός της γης αγνοεί παντελώς το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, εμείς οι Έλληνες κατέχουμε διεθνή πρωτιά στην κατανάλωση τυριού με 23 κιλά τυρί ανά κάτοικο ετησίως

, τη στιγμή που οι πρωτοπόροι στο τυρί Γάλλοι τρώνε 22, οι Γερμανοί 8 και οι Ιάπωνες μόλις 800 γραμμάρια το έτος. Κι αυτό γιατί τυρί σημαίνει Μεσόγειος. Πως να αγνοήσεις το γεγονός ότι από τα 126 τυριά ΠΟΠ που υπάρχουν στη γηραιά ήπειρο, τα 108 ανήκουν στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Ένα ακόμη -σχεδόν αποκλειστικό- προνόμιο των χωρών, που μαζί με τον ήλιο, τις ακτές και τους ασημένιους ελαιώνες μοιάζει να απολαμβάνουν ένα ακόμη θεϊκό δώρο, το ...τυρί. Μια πλήρης τροφή, που ταιριάζει σχεδόν παντού, νοστιμεύει, γλυκαίνει, συμπληρώνει, αναδεικνύει και λιώνει στο στόμα, ντύνοντας τον ουρανίσκο μας με μια απόλαυση μοναδική...



Η έρευνα εντοπίζει τα πρώτα ευρήματα παρασκευής τυριού στην Ασία την 8η π.Χ. χιλιετία και στις ακτές της Μεσογείου το 4000 π.Χ. Το πρώτο ελληνικό τυρί απαντάται στην Οδύσσεια, όπου ο κύκλωπας Πολύφημος -ο πρώτος τυροκόμος- παρασκεύασε άθελά του τυρί, όταν το γάλα που μετέφερε μέσα σε ασκούς από δέρματα ζώων μετατράπηκε σε μια σταθερή, αλμυρή και διατηρητέα μάζα. Σύμφωνα με τη μυθολογία, το τυρί χάρισε στους Έλληνες ο Αρισταίος, γιος του Απόλλωνα και της Κυρήνης. Οι πρώτες συνταγές για την παρασκευή τυριού δίνονται αργότερα από τον Αριστοτέλη και τον Διοσκουρίδη. Οι αρχαίοι Έλληνες φαίνεται να εκτιμούσαν ιδιαίτερα το τυρί, που εμπορεύονταν στην αγορά της Αρχαίας Αθήνας και κατανάλωναν άφθονα μαζί με μέλι και φρούτα.

Στην εποχή του Βυζαντίου, η κατανάλωση τυριού ακμάζει και διαδίδεται ιδιαίτερα στις φτωχές λαϊκές μάζες. Την εποχή αυτή τοπωνύμια όπως ο Μυστράς (= Μυζηθράς) πήραν την ονομασία τους λόγω της παραγωγής συγκεκριμένων τυριών ενώ η μεγαλόνησος Κρήτη εξάγει ήδη τη χανιώτικη ξινομυζήθρα της. Αργότερα, στα χρόνια της τουρκοκρατίας, η ελληνική τυροκομία εξελίσσεται σημαντικά και ονομασίες ελληνικών τυριών όπως το καλαθάκι της Λήμνου απαντώνται στον τούρκικο εμπορικό κώδικα.

Σήμερα στην ξένη βιβλιογραφία συναντάς το ελληνικό τυρί ως το πλέον ποιοτικό προϊόν στον κόσμο. Κι αυτό γιατί η ελληνική βιομηχανία γάλακτος χαίρει ακόμα τα προνόμια της φύσης. Τα βοσκοτόπια μας τρέφονται με αγνό χορταράκι και μεγαλώνουν φυσικά κάτω από τον ελληνικό ήλιο, χωρίς να φορτώνονται με πλήθος από ορμόνες και αντιβιοτικά προς όφελος του κέρδους και της παραγωγής. Τα τυριά μας παρασκευάζονται ακόμα από φρέσκο ή παστεριωμένο γάλα – και όχι σκόνες γάλακτος – σύμφωνα με μυστικά και συνταγές που δόθηκαν από γενιά σε γενιά, κι ωριμάζουν φυσικά, χωρίς χημικά πρόσθετα και τεχνικές ουσίες. Γι’ αυτό και το παραδοσιακό τυρί θεωρείται φορέας πολλών πληροφοριών για τη χλωρίδα της περιοχής που παράγεται.



*Με μακραίωνη παράδοση και πλούσια εγχώρια παραγωγή, δεν είναι καθόλου παράδοξο ότι στη χώρα μας έχουν καταγραφεί περισσότερα από 80 είδη τυριών. Κάθε τόπος έχει το τυρί ή καλύτερα τα τυριά του. Τη μεγαλύτερη ποικιλία ελληνικών τυριών τη συναντάμε στην Ήπειρο, τις Κυκλάδες, τη Μακεδονία, τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου και την Κρήτη. Από το σύνολο των τυριών μας τα 20 έχουν αναγνωριστεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως προϊόντα ΠΟΠ (Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης), ανάμεσα στα 126 της ευρωπαϊκής ηπείρου. Ο αριθμός αυτός μας φέρνει στην τρίτη θέση μετά τη Γαλλία (37) και την Ιταλία (30), γεγονός ωστόσο απίστευτο αν αναλογιστούμε το μέγεθος της χώρας μας. Τι σημαίνει όταν λέμε ότι ένα τυρί είναι ΠΟΠ; Ότι παράγεται και ωριμάζει αυστηρά εντός συγκεκριμένης γεωγραφικής ζώνης, με παραδοσιακές τεχνικές και φυσικές συνθήκες, από γάλα και πρώτες ύλες που προέρχονται και παράγονται εντός της ίδιας ζώνης. Σημαίνει όμως και κάτι ακόμα. Την αποκλειστικότητα της ονομασίας. Έτσι το 2005 μετά από 16χρονες συζητήσεις το ανώτατο δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δικαίωσε τελικά τη φέτα ως παραδοσιακό ελληνικό προϊόν (ΠΟΠ), απαγορεύοντας στα υπόλοιπα κράτη-μέλη να χρησιμοποιούν το όνομά της.

Με πρωταγωνιστή τη φέτα, τα ελληνικά τυριά αποτελούν το πλέον εξαγώγιμο προϊόν μας, ενώ δεν νοείται τουρίστας στην Ελλάδα που να μη δοκιμάσει μια χωριάτικη, μια τυρόπιτα και ένα σαγανάκι. Κι είναι γεγονός ότι κανένας άλλος από τους μεσόγειους γείτονές μας δεν απολαμβάνει το τυρί όπως εμείς. Μπορεί σαν ορεκτικό και επιδόρπιο, σαν συνοδευτικό του κρασιού ή σε συγκεκριμένες συνταγές όπως το φοντί και τα ογκρατέν, ο ελληνικός τρόπος όμως διαφέρει αρκετά, αφού για μας το τυρί πάει παντού και νοστιμεύει τα πάντα.



Φαίνεται λοιπόν πως το τυρί αποτελεί για μας μια παγκόσμια ιδιαιτερότητα. Τι μας δένει τόσο πολύ μαζί του; Τα πράγματα είναι απλά. Για χρόνια, το κρέας -πολύτιμη πηγή λίπους και πρωτεΐνης- στο μέσο ελληνικό νοικοκυριό της ορεινής ή νησιωτικής υπαίθρου περιορίζονταν το πολύ στη μια φορά την εβδομάδα ή ακόμα και το μήνα. Το τυρί, από την άλλη, το ίδιο θρεπτικό –κι ακόμα περισσότερο- με το κρέας, πολύ πιο νόστιμο και εύπεπτο από το γάλα, ενώ μπορούσε να το φτιάξει ο καθένας σπίτι του. Η πρωτεΐνη, το λίπος και η μεγάλη ποσότητα ασβεστίου που περιέχει το τυρί συμπληρώνει όλες τις αμυλούχες τροφές – το ψωμί, τα ζυμαρικά, τις πατάτες-, τα όσπρια και φυσικά τους υδατάνθρακες που λαμβάνουμε από τα φρούτα και τα λαχανικά - βασικό συστατικό της μεσογειακής διατροφής.

Ίσως λοιπόν, από μία άποψη, η σοφία της μεσογειακής διατροφής -παγκόσμιο διατροφικό πρότυπο που φτάνει σήμερα να θεωρείται από την Ουνέσκο ακόμη ένα κομμάτι της πολιτισμικής μας κληρονομιάς- να δημιουργήθηκε από την ανάγκη που επίτασσαν συγκεκριμένες γεωγραφικές και κοινωνικοπολιτικές συνθήκες.
Κι ακριβώς εδώ είναι που χάσαμε το παιχνίδι. Η βιομηχανική επανάσταση, εποχή της αφθονίας και του καταναλωτισμού έβαλαν το κρέας στο καθημερινό μας τραπέζι, υποκαθιστώντας τα όσπρια, τα λαχανικά και την παραδοσιακή διατροφή. Κι ενώ το τυρί εξακολούθησε να παραμένει αγαπημένη συνήθεια, άμεσα συνδεδεμένη με τη μακραίωνη παράδοσή μας, κατέληξε -τόσο άδικα- να θεωρείται μια «αμαρτωλή» απόλαυση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για την αστοχία μας αυτή, είναι οι Κρητικοί, που ενώ βρίσκονται σήμερα στην πρώτη θέση κατανάλωσης τυριού παγκοσμίως, κατέχουν ταυτόχρονα και την πρώτη θέση στην παγκόσμια μακροζωία. Τι μας λέει αυτό; Ότι τα πάντα ξεκινούν από την ποιότητα της τροφής, τους σωστούς συνδυασμούς και τον τρόπο ζωής μας. Εμείς όμως –πάντα υπερβολικοί- παραβλέψαμε βασικούς διατροφικούς κανόνες και βάλαμε το τυρί παντού· σε πίτσες, μπέργκερ, σαν γαρνιτούρα για τηγανητές πατάτες και σε πλούσιες σάλτσες με κρέμα κι ύστερα απαιτήσαμε σαν το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου να μη μας παχαίνει, να μη μας επιβαρύνει με λίπος –μια κατεξοχήν λιπαρή τροφή– με χοληστερίνες, τριγλυκερίδια.

Τη συνέχεια λίγο-πολύ τη γνωρίζουμε. Όλοι μαζί στραφήκαμε σε ένα «λάιτ» παραλήρημα. Σαν να μην έφτανε λοιπόν, όλη αυτή η κάπως παρερμηνευμένη πραγματικότητα, η τάση μας προς κάθε τι ξενόφερτο έτεινε να υποκαταστήσει κάθε τι που τόσο απλόχερα μας χάρισε η φύση αυτή, με κάτι άλλο ξένο, εισαγόμενο και στην αντίληψή μας καλύτερο. Τυριά τύπου ροκφόρ αντί για μια νόστιμη κοπανιστή, μασκαρπόνε αντί για φρέσκο ανθότυρο, γκούντα, ένταμ ή τσένταρ αντί για κασεράκι, και ιταλική παρμεζάνα ή πεκορίνο αντί για ελληνική κεφαλογραβιέρα ή μυζήθρα. Όχι, σε καμιά περίπτωση δεν υποτιμάμε τα εισαγόμενα, νόστιμα και συχνά ποιοτικά αυτά προϊόντα, που τα πληρώνουμε μάλιστα και με το κάτι παραπάνω. Άλλο πράγμα θέλουμε να πούμε. Ότι απορρίψαμε εξαιρετικά ελληνικά τυριά -συχνά μάλιστα αγνοώντας τα- φτάνοντας στο σημείο να νομίζει ο ταλαίπωρος ο τουρίστας ότι η εθνική μας σαλάτα δεν είναι η χωριάτικη, αλλά η ρόκα-παρμεζάνα.

Εδώ, για να είμαστε δίκαιοι, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε το γεγονός ότι σήμερα ένα κιλό καλή ελληνική γραβιέρα κοστίζει περισσότερο από ένα κιλό ντόπιο μοσχαρίσιο κρέας. Κι ενώ από τη μια είναι προφανές ότι πληρώνουμε πρώτα την ποιότητα, παραμένει πρόκληση το γεγονός ότι η ελληνική φέτα πουλιέται στην Αγγλία σε τιμές πολύ χαμηλότερες απ’ ότι στη χώρα μας.

Κλείνουμε την παρένθεση με την αισιόδοξη διαπίστωση ότι τόσο οι Έλληνες σεφ, όσο οι κριτικοί κι ο γαστρονομικός τύπος δώσανε και δίνουνε μεγάλη μάχη για να ξυπνήσουμε, να επαναπροσδιορίσουμε τις διατροφικές μας αξίες και να εκτιμήσουμε το αληθινό «γκουρμέ», που προσδιορίζεται από την αγνότητα και τη φρεσκάδα των υλικών, τη σοφία της απλότητας -που συχνά επιτάσσει η παράδοση- αλλά και τη θρεπτική ισορροπία της τροφής. Για να βρει το τυρί τη θέση που του αξίζει στο τραπέζι μας με όλη του τη γλύκα, την αλμύρα και τα λιπαρά του. Μέσα σε σαλάτες με φρέσκα λαχανικά και όσπρια. Με μέλι και φρούτα. Με λαδάκι, ντοματούλα και ελιά. Τόσο λιτά και συνάμα σοφά όσο πρωτίστως ελληνικά.


Το τυρί στη διατροφή μας

Το τυρί είναι μια τροφή πολύ πλούσια σε θρεπτική αξία. Έχει συμπυκνωμένα όλα τα θρεπτικά συστατικά του γάλακτος χωρίς όμως να περιέχει λακτόζη, μια ουσία που κάνει το γάλα ιδιαίτερα δύσπεπτο για πολλούς από μας. Αποτελεί πολύ καλή πηγή ασβεστίου, πρωτεΐνης, φωσφόρου, καλίου και βιταμινών A, D, E και Κ, όλα πολύ απαραίτητα για την παιδική και εφηβική ανάπτυξη. Πρέπει ωστόσο να γνωρίζουν οι μαμάδες το τυρί περιέχει πολύ περισσότερο ασβέστιο από το γάλα, ενώ το ασβέστιο του τυριού είναι πολύ καλύτερα απορροφήσιμο σε σχέση με το αντίστοιχο των λαχανικών. Αν και η περιεκτικότητα των τυριών σε ασβέστιο ποικίλει ανάλογα με το είδος, στις περισσότερες περιπτώσεις 60 γρ. τυριού μας παρέχουν το 30-60% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης ασβεστίου και το 25% των αναγκών μας σε βιταμίνη Α.

Είναι περιττό να αναφερθούμε στις ευεργετικές επιδράσεις του ασβεστίου στα οστά. Σύμφωνα όμως με πρόσφατες μελέτες, το ασβέστιο φαίνεται επιπλέον πως βοηθά στην πρόληψη του καρκίνου του μαστού και του εντέρου. Το τυρί περιέχει και σελήνιο, ένα συστατικό με πολύ ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, που ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, ενώ φαίνεται ότι ασκεί προστατευτική δράση έναντι κάποιων μορφών καρκίνου. Οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β – ωφέλιμες για την καλή μνήμη, τις νευρολογικές παθήσεις και το αίμα, ολοκληρώνουν τις ευεργετικές επιδράσεις του τυριού στον οργανισμό μας.

Από την άλλη μεριά, πολλά τυριά περιέχουν αρκετή ποσότητα λίπους και αλατιού γι’ αυτό και δεν πρέπει να καταναλώνονται χωρίς μέτρο. 50 με 100 γραμμάρια τυριού την ημέρα θεωρούνται αρκετά για μια ισορροπημένη διατροφή. Αν θέλετε να μην επιβαρύνεστε με έξτρα λιπαρά προτιμήστε τα φυσικά ελαφριά τυριά όπως η μυζήθρα, το ανθότυρο, η κεφαλογραβιέρα και το Κατίκι Δομοκού (11-12% λιπαρά), τα τυριά από γίδινο ή αγελαδινό γάλα όπως το παραδοσιακό μπαστούνι Νάξου (10-15%) και το τσαλαφούτι, κατσικίσια λευκά τυριά ή αγελαδινό τελεμέ. Τέλος, αν είναι να επιλέξετε «λάιτ», προτιμήστε τα τυριά που φτιάχνονται φυσικά, από αποβουτυρωμένο γάλα και όχι τα χημικά σκευάσματα που ευρέως κυκλοφορούν στο εμπόριο και είναι συνήθως κρεμώδη ή προορίζονται για τοστ. Αν λιγουρευτήκατε ένα σαγανάκι προτιμήστε ένα ελαφρύ ελληνικό τυρί όπως ο μπάτζος, που ψημένος αναδεικνύει όλη του τη γεύση και τα αρώματα. Τέλος, αν αποφεύγετε το αλάτι προτιμήστε φυσικά γλυκά τυριά όπως το κασέρι Ελασσόνας και το μανούρι.

Πρέπει πάντοτε να έχουμε κατά νου ότι «λάιτ» δεν σημαίνει τρώω ελεύθερα όση ποσότητα επιθυμώ. Η ποσότητα λίπους στα -φυσικά- τυριά ξεκινά από 10% και φτάνει το 50%, οπότε όπως και να ‘χει για μια σωστή διατροφή πρέπει να αποφεύγουμε το συνδυασμό του με κρέας ή άλλες επίσης λιπαρές τροφές. Βάλτε άφοβα το τυρί σε σάντουιτς με ντομάτα και ελαιόλαδο, σε σαλάτες με λαχανικά και όσπρια, ενώ συνοδέψτε μαζί του λαδερά μαγειρευτά. Έτσι ενώ ένα ψητό φούρνου με έξτρα λιωμένο τυρί είναι υπερβολή, κομμάτια τυριού μέσα σε ένα μπριάμ κάνει το φαγητό πιο ενδιαφέρον για τα παιδιά. Λίγο ψωμί και τυρί αποτελεί ακόμα ό,τι καλύτερη επιλογή για να κόψει την πείνα πριν το κυρίως γεύμα σε μικρούς και μεγάλους. Τέλος, το τυρί μαζί με μέλι και φρούτα είναι ιδανική πρόταση για ένα θρεπτικό πρωινό ή ένα ελαφρύ επιδόρπιο.





Τυράκι από τον τόπο σου

Επιλέγοντας ελληνικό τυρί ενισχύουμε τη ντόπια κτηνοτροφία, μεταλαμπαδεύουμε την ελληνική γεύση και παράδοση και –το πιο σημαντικό είμαστε απολύτως βέβαιοι για την ποιότητα που ορίζουν η αγνότητα της πρώτης ύλης και η διαδικασία παραγωγής. Μπροστά λοιπόν στις ετικέτες βιομηχανοποιημένου τυριού, που παρασκευάζεται με χημικούς γαλακτωματοποιητές και δυστυχώς κατακλύζουν τα ράφια των σούπερ μάρκετ προτιμήστε τοπικά ή συνεταιριστικά τυριά αλλά και επώνυμα ελληνικά τυριά που φτιάχνονται αποκλειστικά από ντόπιο γάλα. Σε ένα παντοπωλείο παραδοσιακών προϊόντων θα εκπλαγείτε από την ποικιλία των τυριών μας -χύμα και συσκευασμένων.

Προτιμήστε:

Συριανό Σαν Μιχάλη, ελληνική παρμεζάνα Μετσόβου ή καλά ωριμασμένο Τηνιακό βολάκι αντί για ιταλική παρμεζάνα

Το φυσικά καπνισμένο (αν και κάπως ακριβό) Μετσοβόνε αντί για το αντίστοιχο ρεγγάτο

Ψητό χιώτικο μαστέλο ή κυπριακό χαλούμι με ντομάτα, πέστο και βαλσάμικο - η ελληνική εκδοχή της μοτσαρέλας αλ πέστο.

Φυσικά κρεμώδες και γλυκό μανούρι, φρέσκια μυζήθρα, ανθότυρο και κατίκι Δομοκού αντί για ιταλική ρικότα, μασκαρπόνε ή πολύ χειρότερα σκευάσματα τυριού σε κρέμα. Τολμήστε τα σε cheese cakes αλά ελληνικά, με επικάλυψη από μαρμελάδα πορτοκαλιού, αναμίξτε τα με ζυμαρικά (αντί για κρέμα γάλακτος) και χρησιμοποιείστε τα σαν γαρνιτούρα σε σούπες και σαλάτες.

Κασεράκι, γραβιέρα και κεφαλοτύρι στο τοστ, την πίτσα, τα σουφλέ, τα ζυμαρικά. Πικάντικα, γλυκά ή αλμυρά, εξαιρετικά νόστιμα - ποιοτικά κι ελληνικά

Κυκλαδίτικη κοπανιστή αντί για μπλε τυρί. Για μια πιο ελαφριά εκδοχή ανακατέψτε τη με γιαούρτι και συνοδέψτε μπαστουνάκια από καρότα, αγγουράκι και πιπεριά. Ένα τέλειο και πολύ υγιεινό σνακ.

Για μια σαλάτα σίζαρ αλά ελληνικά, ανακατέψτε πράσινα λαχανικά με νησιώτικη κοπανιστή, σκόρδο, ελαιόλαδο, ξυδάκι και τριμμένο καρύδι.

Αντί για μια τυποποιημένη τυροκαφτερή, λιώστε με το πιρούνι μια πικάντικη φέτα κι ανακατέψτε τη με ψιλοκομμένα κυβάκια ντομάτας και πράσινης πιπεριάς. Προσθέστε μπούκοβο ή πιπέρι καγιέν και ραντίστε με ελαιόλαδο.

Για μια ομελέτα «γκρέκα»: Ό,τι λαχανικό βρίσκεται στο ψυγείο μας – κολοκύθι, μανιτάρια, φρέσκο κρεμμυδάκι, ντομάτα (ξεσποριασμένη και στραγγισμένη), σκορδάκι, αλάτι-πιπέρι-ρίγανη και για γαρνιτούρα, φρεσκοτριμμένη φετούλα και μπόλικο μαϊντανό.

Η ξηρομυζήθρα -που τόσο υποτιμήσαμε- ολοένα και κερδίζει τη μάχη της στη διεθνή αγορά. Πολλά ιταλικά εστιατόρια προτείνουν ζυμαρικά αναμεμειγμένα με σκορδάκι, ελαιόλαδο και μυζήθρα αλλά και φρέσκα ραβιόλια με γέμιση από φρέσκια μυζήθρα. Σημειωτέον ότι η φρέσκια μυζήθρα έχει χαρακτηριστεί από την ξένη λογοτεχνία ως το αισθησιακότερο τυρί στον κόσμο.

Δοκιμάστε:

Ανακατέψτε ρεβίθια και σκουμπρί με φρέσκια μυζήθρα ή ανθότυρο, ελαιόλαδο και λιαστό σαντορινιό ντοματάκι και θα έχετε μια σαλάτα τόσο γκουρμέ κι ελληνική όσο θρεπτική και υγιεινή.

Φτιάξτε μπαλάκια από ανθότυρο ή φρέσκια μυζήθρα με δυόσμο και σερβίρετέ τα με μέλι. Ένα απλούστατο και πολύ φινετσάτο ορεκτικό που σίγουρα θα εντυπωσιάσει.

Για ένα ελαφρύ, νόστιμο και πολύ υγιεινό γλυκό, συνδυάστε ψητά κυδώνια ή ροδάκινα με ανθότυρο και ξηρούς καρπούς.

Δυστυχώς πολλά από τα ελληνικά τυριά, λόγω της περιορισμένης παραγωγής τους, δεν τα βρίσκεις παρά μόνο στον τόπο παραγωγής τους. Αρκετά μάλιστα αποκλειστικά σε σπίτια. Ανάμεσα στα πιο ιδιαίτερα είναι:

η Χιώτικη και Ικαριώτικη κοπανιστή, η Ικαριώτικη Καθούρα, το τουλουμοτύρι Αγιάσσου και το Μυτιληνιό Κατίκι.

η Κασιώτικη Σιτάκα και το Κρασοτύρι Κω.

η Κεφαλλονίτικη Πρέντζα κι η Ζακυνθινή Λαδογραβιέρα.

το Μυτάτο Κυθήρων, η Φορμαέλλα Καλαβρύτων κι η Τσακώνικη Σιμπουκουκίρα.

το Κλωτσοτύρι Αγράφων κι η Τυρογλιάτα Πίνδου.

το Κατσικίσιο, το Βλαχοτύρι, η Μετσοβέλα κι η Παρμεζάνα από το Μέτσοβο.

το Ξίγαλο Σητείας, η Χανιώτικη Μαλάκα και το Τυροζούλι Ρεθύμνου.

η Αρμεξιά Άνδρου, η Σιφνέικη γυλωμένη Μανούρα, το Σκοτύρι Τζιας, η Τηνιακή γραβιέρα και το κυκλαδίτικο λαδοτύρι.

η Βικτώρια Θεσσαλονίκης, το ποντιακό Περχαροτύρι και το Γαϊς τυρί από το Κιλκίς.

Αναζητείστε τα με πρώτη ευκαιρία όσο κι αν χρειαστεί να ψάξετε. Επιβάλλεται να τα δοκιμάσετε. Κάποια από αυτά απειλούνται προς εξαφάνιση.


Ελληνικά τυριά ΠΟΠ

Ένα τυρί με αναγνώριση ΠΟΠ αποτελεί στην ουσία ένα προ-βιολογικό προϊόν αφού παρασκευάζεται με φυσικούς τρόπους και ντόπιες πρώτες ύλες. Γνωρίστε τα ελληνικά τυριά ΠΟΠ και μην παραλείψετε να τα ζητήσετε με το όνομά τους.

Κίτρινα τυριά

Γραβιέρα Αγράφων, γραβιέρα Κρήτης και γραβιέρα Νάξου (η μοναδική αγελαδινή)

Κασέρι από τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία, τη Μυτιλήνη, την Ξάνθη

Κεφαλογραβιέρα από τη Μακεδονία, την Ήπειρο και την Αιτωλοακαρνανία

Λαδοτύρι Μυτιλήνης

Μετσοβόνε Μετσόβου

Σαν Μιχάλη από τη Σύρο

Φορμαέλα Αράχωβας

Αλειφώδη τυριά

Ηπειρώτικο και Θεσσαλικό Γαλοτύρι

Κατίκι Δομοκού

Κοπανιστή Κυκλάδων

Μακεδονίτικο και Θεσσαλικό Μανούρι

Πυκτόγαλο Χανίων

Ξυνομυζήθρα Κρήτης.

Λευκά τυριά

Ανεβατό από τα Γρεβενά και την επαρχία Βοΐου Κοζάνης.

Φέτα από τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θράκη, τη Θεσσαλία, τη Στερεά, την Πελοπόννησο και τη Μυτιλήνη

Θεσσαλικός και Μακεδονίτικος Μπάτζος

Καλαθάκι Λήμνου

Σφέλα από τη Μεσσηνία και τη Λακωνία

Κορυφή στη λίστα των ελληνικών τυριών και πρώτα σε εξαγωγές είναι φυσικά η φέτα, κι ακολουθεί το κεφαλοτύρι και το κασέρι. Η γραβιέρα Αγράφων και Κρήτης όπως και το Μυτιληνιό λαδοτύρι θεωρούνται από τα καλύτερα τυριά της χώρας μας, ενώ το Συριανό Σαν Μιχάλη, το μανούρι και το γαλοτύρι τοποθετούνται ανάμεσα στα ποιοτικότερα τυριά παγκοσμίως. Τα περισσότερα από τα ΠΟΠ τυριά μας εξάγονται στη διεθνή αγορά όπως και αρκετά ακόμη - το ανθότυρο, το τουλουμοτύρι, ο αγελαδινός τελεμές, το ξινοτύρι και η μυζήθρα. Ανάμεσα στα προϊόντα με αναγνώριση ΠΟΠ εκκρεμεί αίτηση για το Ξίγαλο Σητείας.



Το τυρί σε αριθμούς

Περισσότερες από 250.000 οικογένειες στη χώρα μας απασχολούνται, μερικά ή πλήρως, με την αιγοπροβατοτροφία.

Το 78% των προβάτων και 91% των αιγών εκτρέφονται σε μικρές οικογενειακές μονάδες, σε ορεινές και άγονες περιοχές.

Το αιγοπρόβειο γάλα αντιπροσωπεύει το 60% της συνολικής γαλακτοπαραγωγής και τουλάχιστον το 85% της παραγωγής σε τυριά, προέρχεται από το γάλα αυτό.

Το 2002 τα ελληνικά προϊόντα κάλυψαν το 74%-75% της συνολικής εγχώριας κατανάλωσης τυριών, ενώ οι εισαγωγές συμμετείχαν με το υπόλοιπο 25%. Το 2008 τα εισαγόμενα προϊόντα κάλυψαν το 30% της εγχώριας κατανάλωσης.

Η φέτα, ο τελεμές και τα υπόλοιπα μαλακά τυριά καλύπτουν το 68% της συνολικής εγχώριας κατανάλωσης τυριών, με τη φέτα να καλύπτει το 70% του συνόλου της κατηγορίας.

Το 70% του συνόλου των εξαγωγών ελληνικών τυριών σε τρίτες χώρες αντιστοιχεί επίσης στη φέτα.

Η φέτα αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά είδη τυριών στις ΗΠΑ. Ωστόσο, η φέτα που πωλείται ευρέως στις μεγάλες αλυσίδες των ΗΠΑ παράγεται κυρίως εγχώρια και δεν αποτελεί το αυθεντικό προϊόν Ελληνικής προέλευσης που διατίθεται μόνο σε ντελικατέσεν και ειδικευμένα καταστήματα τροφίμων.

Η ζήτηση φέτας στην ευρωπαϊκή αγορά, ξεπερνάει το 1 δις ευρώ, με τις ελληνικές εξαγωγές να ανέρχονται μόλις στα 130 εκατ. ευρώ.

Παρά την προστατευόμενη ονομασία ΠΟΠ, τυριά τύπου φέτας εξακολουθούν να παράγονται και να εξάγονται από τη Δανία, τη Γαλλία, τη Βουλγαρία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η μέση μηνιαία δαπάνη των ελληνικών νοικοκυριών για τυροκομικά καλύπτει το 8,38% της συνολικής μηνιαίας δαπάνης για είδη διατροφής.

Ποσοτικά η μέση ποσότητα τυριών ανά νοικοκυριό στη χώρα μας ανέρχεται στα 3,5 κιλά το μήνα.

Σε αντίθεση με την υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη το 75% των πωλήσεων στη χώρα μας γίνεται από τον πάγκο κοπής.

ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΑΚΌΜΗ :

Ηλίας Μαμαλάκης, Ελληνικό τυρί, από τις εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Ο αγαπημένος σεφ, κριτικός, τεχνικός τροφίμων και δημοσιογράφος έχει ασχοληθεί όσο κανείς άλλος με το ελληνικό τυρί. Τρία χρόνια έρευνας γύρω από την ιστορία, τα είδη και τις γεύσεις του ελληνικού τυριού και περισσότερες από 60 αλμυρές και γλυκές συνταγές με τυρί.

Μπίντσης Θωμάς, Τύρι, από τις εκδόσεις Ψύχαλος

Ένα βιβλίο για τη διαδικασία παραγωγής του τυριού στο σπίτι και το τυροκομείο. 100 τυριά από 10 χώρες χωρισμένα σε 13 κατηγορίες και 34 τυριά από όλη την στερεά και νησιωτική Ελλάδα, με εύκολες συνταγές για το πως να τα φτιάξετε μόνοι στο σπίτι.

Δείτε

Τα μυστικά των τυριών, σειρά 6 ημίωρων ντοκιμαντέρ που προβάλεται από την ΕΤ3.

Η συναρπαστική ιστορία του τυριού σε τρεις ηπείρους με οδηγό το γευσιγνώστη τυριών Will Stud. Ένα γαστρονομικό ταξίδι από το Καμαμπέρ και το Κεμπέκ, το ροκφόρ και τη γκοργκοντζόλα, ως τη δική μας φέτα και το κυπριακό χαλούμι.


ΆΡΘΡΟ περιοδικού Έπαθλο

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Τηγανιά με λουκάνικο, πράσα και φέτα

Τηγανιά με λουκάνικο, πράσα και φέτα

Χρόνος προετοιμασίας: 10 λεπτά
Χρόνος μαγειρέματος: 20 λεπτά περίπου

Υλικά : ( για 6-8 άτομα)

½ κιλό λουκάνικο χοιρινό, κομμένο σε μπουκιές
1 κιλό πράσα κομμένα σε κομμάτια 2-3 εκ.
3-4 κουτ. σουπ. ελαιόλαδο
½ φλιτζ. τσαγ. τυρί φέτα
αλάτι
πιπέρι
ελάχιστη ρίγανη

Εκτέλεση:

1. Βάζουμε το λουκάνικο στο τηγάνι μαζί με το ελαιόλαδο και σε πολύ χαμηλή φωτιά το σιγοτηγανίζουμε μέχρι να ροδίσει από όλες τις πλευρές.

2. Τραβάμε το λουκάνικο από το τηγάνι και ρίχνουμε τα πράσα μαζί με ½ φλιτζάνι τσαγιού νερό. Σκεπάζουμε και σιγοψήνουμε για 10 λεπτά.

3. Αδειάζουμε ξανά το λουκάνικο στο τηγάνι, αλατοπιπέρωνουμε, ανακατεύουμε και σιγοψήνουμε για 7-8 λεπτά.

4. Στο τέλος ρίχνουμε την ρίγανη, την τριμμένη φέτα και αφήνουμε το φαγητό να «πάρει» την τελευταία του βράση για 3-4 λεπτά πριν το σερβίρουμε.



αρθρο . απο ΤΑ ΜΠΟΥΛΟΥΚΙΑ
http://www.tampouloukia.gr/2011/12/blog-post_8900.html#axzz1gshUyxG4

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Το χωριό μου το λένε ΚΑΡΥΆ

Το χωριό μου το λένε ΚΑΡΥΆ .

Για το χωριό μου σαν ρωτάς,
στη συντροφιά μου μείνε
να μάθεις αν το αγαπάς,
πως ήταν και πως είναι.

Έχω βιώματα πολλά
απ’ τα παλιά τα χρόνια,
παιδί του κάτω μαχαλά
κι απ’ τα πίσω αλώνια.

Εφτά νερόμυλοι, που λες,
δουλεύαν νύχτα μέρα,
τ’ αλέσματα, πολλές φορές,
για να τα βγάλουν πέρα.

Στις βρύσες πήγαιναν τα ζα,
για να τα ξεδιψάνε
κι αυτά « εκ φύσεως » πεζά
κοπρίζαν όπου να’ναι.

Γυναίκες πλέναν τα σκουτιά
με κόπανο στο ρεμα,
που τρέχαν γάργαρα νερά
κι αυτό δεν είναι ψέμα.

Το καλοκαίρι πιάνανε
δουλειά οι νεροκράτες
στη Δέση κόβαν τα νερά
που τρέχανε στις στράτες.

Στο ίδιο σπίτι μένανε
μουλάρια και ανθρώποι,
το κρύο λογαριάζανε
και τη βρωμιά κατόπι.

Στα παλαιότερα τα χρόνια
βρίσκαν στέγη στο σχολειό
μαθητές και χελιδόνια.
Τι φτερούγισμα καλό.!

Η καμπάνα του Αϊ-Γιάννη
προσκαλούσε τα παιδιά
στο σχολειό , πριν ανατείλει ,
φώς να δώσει κι ανθρωπιά .

Ήτανε τα παιδιά διακόσια
κι οι δασκάλοι αυστηροί,
που τα δέρναν αν δεν είχαν
το κεφάλι τους γουλί .

Τρείς παπάδες μάνι μάνι
δεν προφταίναν τη δουλειά
θάνατοι , βαφτίσια , γάμοι
κι αγιασμοί για τη σοδειά .

Σέμπρο κάναν για καμάτι ,
σκάβανε κι από κοντά
κι αν δεν θέριζαν δεμάτι
λιβαδιάζανε τα ζα .

Είχαν όλοι τους αμπέλι,
του χωριού λαμπρή στολή,
όμως για το κοκκινέλι
χύναν ιδρώτα πολλοί.

Κλάδος , σκάψιμο και τρύγος ,
τι να πρωτοθυμηθείς ;
ο δραγιάτης ήταν λίγος
και χρειάζονταν δυο τρεις .

Τι θυμήθηκα να γράψω ;
πόσα ξέχασα να πω ;
μα φοβάμαι μήπως κλάψω
και για τούτο σταματώ .

Για τις αλλαγές που βλέπεις
« φταίει κι ο πολιτισμός »
κι όπως λένε πάλι πίσω
δε γυρίζει ο ποταμός.

Μάθε τα αυτά που σου ΄πα,
για να πας κι εσύ εμπρός,
τα παλιά δε θέλουν σκούπα
και χαθεί ο θησαυρός.

Καρυά 10 / 9 / 2005

Σπύρος Κ. Καραμούντζος

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Τυρί: έχει θέση σε κάθε διατροφικό πλάνο;

Το τυρί αποτελεί προϊόν ωρίμανσης, της στερεής ουσίας που διαχωρίζεται από το γάλα, όταν το πήξουμε προσθέτοντας ουσίες που το ξινίζουν και αποβάλουν το νερό του.

Το τυρί παράγεται από τα αρχαία χρόνια. Στη μυθολογία, ο Κύκλωπας Πολύφημος αναφέρεται ως ο πρώτος τυροκόμος. Δεν είναι γνωστό από πού βγήκε ετυμολογικά η λέξη τυρί. Αναφέρεται ως 'τυρός' από τον Όμηρο στην Ιλιάδα, από τον Ευριπίδη στον 'Κύκλωπα' και από τον Αριστοφάνη στους 'Βάτραχους'.
Οι διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων σχετικά με το τυρί είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες των Ευρωπαίων ακόμη και των νότιων περιοχών, που κλιματολογικά μοιάζουν με τις δικές μας. Για εμάς, το τυρί δεν αποτελεί συμπλήρωμα φαγητού, είναι φαγητό! Αν παρατηρήσουμε τις συνήθειες των λοιπών Ευρωπαίων θα διαπιστώσουμε ότι το τυρί τρώγεται κατά παράδοση μετά το κύριο φαγητό. Στην Γαλλία π.χ. δεν αποτελεί το πρώτο βήμα του επιδορπίου. Ποτέ δεν θα δείτε Γάλλο να τρώει camembert μαζί με το φιλέτο του. Στην Ιταλία, το τυρί σερβίρεται συχνά ως ορεκτικό π.χ. mozzarella al pesto ή φρέσκια παρμεζάνα με ελαιόλαδο και ρόκα και δεν υπάρχει στο τραπέζι στον κύριο κορμό του γεύματος.

Το τυρί είναι πολύ ωφέλιμο για τον ανθρώπινο οργανισμό, καθώς στα συστατικά του συμπεριλαμβάνονται οι βιταμίνες, το ασβέστιο, το νάτριο, το λίπος, η λακτόζη, η καζεΐνη, υδατάνθρακες, σάκχαρα και πρωτεΐνες. Τα ίδια συστατικά έχει και το γάλα, από το οποίο παράγεται. Το πλεονέκτημά του είναι ότι έχει πολύ μικρότερο όγκο από το γάλα και συνέπεια αυτού είναι να απορροφάται καλύτερα από τον οργανισμό.

Γνωρίζατε ότι το τυρί μπορεί να κατέχει θέση σε κάθε διατροφικό πλάνο;
Το τυρί αποτελεί ένα «πολύπλοκο» τρόφιμο, προερχόμενο από απλά συστατικά πρώτης ύλης. Αποτελεί μια θρεπτική επιλογή που μπορεί να συμπεριληφθεί σε κάθε διατροφικό πλάνο (Μεσογειακή διατροφή, DASH diet, διατροφή για φυτοφάγους, για την αντιμετώπιση της αρτηριακής υπέρτασης, ελεύθερης γλουτένης κ.ά.).

Ανάλογα με τον τρόπο και τα μέσα παρασκευής, οι παραγωγοί τυριού έχουν δημιουργήσει εκατοντάδες ποικιλίες τυριών ανά τον κόσμο, καθένα από τα οποία έχει τη δική του ιδιαίτερη γεύση, υφή και εθνική ταυτότητα.

Στο διαιτολόγιο των Αμερικανών, το τυρί αντιπροσωπεύει μόλις το 9% του ολικού λίπους και το 16% του κορεσμένου. Όσο αφορά στο νάτριο και συγκεκριμένα στο αλάτι που περιέχεται στο τυρί, αυτό αποτελεί βασικό συστατικό της παραγωγής τυριού, καθώς ελέγχει την υγρασία, την υφή, την γεύση, τη λειτουργικότητα, καθώς και την ασφάλεια του τροφίμου. Το αλάτι δεν μπορεί να αφαιρεθεί πλήρως, παρ’ όλα αυτά κάποια είδη τυριών περιέχουν και απαιτούν για την παρασκευή τους μικρότερες ποσότητες αλατιού. Έτσι, λοιπόν, ακόμη και αν υπάρχει πρόβλημα αρτηριακής υπέρτασης ή κάποιας άλλης παθολογικής κατάστασης που απαιτεί λιγότερο νάτριο και κατά κόρον λιγότερο αλάτι στο διατροφικό πλάνο, το τυρί μπορεί να καταναλωθεί άφοβα, καθώς υπάρχει δυνατότητα επιλογής τυριού με χαμηλότερη περιεκτικότητα σε αλάτι.

Τα τυριά βασισμένα στη σταθερότητα και την ηλικία ωρίμανσης μπορούν να δώσουν λύση σε κάθε διατροφικό πλάνο. Έτσι, λοιπόν, τα μαλακά τυριά και εκείνα μικρότερα σε ηλικία απαιτούν και περιέχουν λιγότερο αλάτι απ’ ότι τα σκληρά τυριά, παλαιωμένης χρονικά ηλικίας. Είναι σαφές, επομένως, πως κάθε είδος τυριού, ανάλογα με την προτίμηση του καθένα, μπορεί να εισαχθεί και να συμπεριληφθεί σε κάθε διατροφικό πλάνο. Αποτελεί ένα από τα θρεπτικότερα τρόφιμα, καθώς παρέχει στον οργανισμό το απαραίτητο ασβέστιο, βιταμίνη Α, φώσφορο και είναι πολύ καλή πηγή πρωτεΐνης.

Τα περισσότερα τυριά είναι ελεύθερα από γλουτένη και επομένως μπορούν να καταναλωθούν άφοβα από τα άτομα που έχουν δυσανεξία στη γλουτένη. Ακόμη, η κατανάλωση τυριού σε συνδυασμό με άλλα τρόφιμα, όπως φρούτα και λαχανικά, από τα παιδιά μπορεί να τα οδηγήσει στην αύξηση της κατανάλωσής τους, σε περιπτώσεις που τα ίδια τα παιδιά δεν καταναλώνουν επαρκείς ποσότητες. Σίγουρα υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η κατανάλωση τυριού σε συνδυασμό με ψάρι ή αυγό π.χ., δεν συνιστάται κυρίως για λόγους αποφυγής εμφάνισης αλλεργικής αντίδρασης. Όπως και να έχει όμως, όπως και να το προτιμάμε, είτε χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, είτε χαμηλής περιεκτικότητας σε αλάτι και νάτριο, είτε πλούσιο σε πρωτεΐνη, το τυρί αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα τρόφιμο που ταιριάζει σε κάθε διατροφικό πλάνο.

Καραγιάννη Τόνια , Κλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, M.Sc.
αρθρο απο : κυρ-βιολογία
http://kiou-kirbiologia.blogspot.com/2011/10/blog-post_3052.html

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: "Έλληνες ό,τι κάμομε θα το κάμομε, ..μονάχοι!!!

Μεταξύ των αριστουργημάτων που έγραψε ο μεγάλος Λιβανέζος ποιητής Xαλίλ Γκιμπράν (1883-1931),
είναι και το έργο «Ο Κήπος του Προφήτη». To ποίημα εκδόθηκε το 1923! Και μοιάζει με προφητεία της Ελλάδας...του σήμερα.

Ιδού ένα απόσπασμα :

«Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ' τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.

Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.

Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.

Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους».

ΥΠ ΟΨIΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία ...
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος
να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».

Μίλαν Κούντερα
(Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης)

Εἶσ' Ἕλληνας;
Τί προσκυνᾶς; Σηκώσου ἀπάνω!
Ἐμεῖς καὶ στοὺς θεοὺς ὀρθοὶ μιλοῦμε..




Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

O Ιμπραΐμης μου επαράγγειλε μια φορά διατί δεν στέκω να πολεμήσωμεν (κατά μέτωπον). Εγώ του αποκρίθηκα, ας πάρη πεντακόσιους, χίλιους, και παίρνω και εγώ άλλους τόσους, και τότε πολεμούμε, ή αν θέλη ας έλθη και να μονομαχήσωμεν οι δύο. Αυτός δεν με αποκρίθηκε εις κανένα. Και αν ήθελε το δεχθή το έκαμνα με όλην την καρδιάν, διότι έλεγα αν χανόμουν, ας πήγαινα, αν τον χαλούσα, εγλύτωνα το έθνος μου.




Όταν αποφασήσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «Που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα

βατσέλα;», αλλά , ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.





Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απηύθυνε στην Πνύκα, τον πιο κάτω λόγο προς τους νέους του Α΄ Γυμνασίου της Αθήνας:

Παιδιά μου!

Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.

Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.

Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα· διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε.

Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία.

Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.

Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!.

Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ' αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ισως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ' επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.

Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας, η όποία γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του Θρόνου. Ο βασιλεύς μας είναι νέος και συμμορφώνεται με τον τόπο μας, δεν είναι προσωρινός, αλλ' η βασιλεία του είναι διαδοχική και θα περάσει εις τα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν κι εσείς και τα παιδιά σας θα ζήσετε. Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.

Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.

Τελειώνω το λόγο μου.

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Ούζο και φέτα μαζί ..!!!

Καλά νέα στον τομέα του... ουζομεζέ! Για να βουτάς το ψωμί σου!

Πανεύκολη και πεντανόστιμη αλοιφή για το ψωμί σου (τη λένε και «ντιπ»), η απαραίτητη ελληνική πινελιά στο τραπέζι σου. Ουζάρεις με την παρέα σου και τους μαγεύεις με την ευφάνταστη δημιουργία σου...

Τι θα χρειαστείς

400 γραμ. σκληρή φέτα
1 κουταλιά της σούπας ούζο
3 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
Λίγο πιπέρι

Πώς το φτιάχνεις

1. Άφησε τη φέτα σε παγωμένο νερό μέσα στο ψυγείο για μισή ώρα. Βγάλ' τη στη συνέχεια από τη συντήρηση και τρίψ' τη σε μικρά κομμάτια.

2. Βάλε την ψιλοκομμένη φέτα στο μίξερ και χτύπα τη μέχρι να γίνει αλοιφή, προσθέτοντας σταδιακά το ελαιόλαδο. Όταν πετύχεις τη ραφιναρισμένη της υφή, πρόσθεσε το ούζο και το πιπέρι και χτύπα τη και πάλι καλά.

3. Άφησε για 2 ώρες το μείγμα στο ψυγείο και πριν το σερβίρεις, περιέχυσέ το με λίγο ελαιόλαδο. Αμάν αμάν...





άρθρο από : ΤΑ ΜΠΟΥΛΟΎΚΙΑ
http://www.tampouloukia.gr/2011/12/blog-post_7155.html
delamagen

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

GREENPEACE- ΕΛΛΆΔΑ - ΚΑΤΆΛΟΓΟΙ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΈΝΩΝ

Παρόλες τις επίσημες διαβεβαιώσεις ότι “η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που παραμένει απαλλαγμένη από μεταλλαγμένα”Τα γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα εισβάλλουν όλο και περισσότερο στη ζωή μας δεδομένου ότι η επιστήμη εξελίσσεται και περισσότεροι οργανισμοί υπόκεινται σε τροποποίηση του γενετικού τους υλικού.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής, οι ΗΠΑ καταβάλλουν προσπάθειες για την επικράτηση των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, ωστόσο η Ελλάδα και άλλα ευρωπαϊκά κράτη αντιστέκονται.

Με αφορμή την αποκάλυψη αμερικανικών εγγράφων, σύμφωνα με τα οποία η Αμερική απειλούσε τις ευρωπαϊκές χώρες που πρόβαλλαν αντίσταση στην εισαγωγή μεταλλαγμένων στην αγορά τους, ο διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace, Νίκος Χαραλαμπίδης δήλωσε ότι «και η Ελλάδα βρίσκεται στο στόχαστρο των ΗΠΑ, εξαιτίας της αντίδρασής της να εισαγάγει γενετικά τροποποιημένα προϊόντα».
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο κ. Χαραλαμπίδης επισήμανε ότι «υπήρχε μία παράδοση στη χώρα μας από το 1998 και για αρκετά χρόνια μετά, που ήθελε τον πρέσβη των ΗΠΑ να συναντάται με τον εκάστοτε υπουργό Γεωργίας κι αυτό γινόταν για να προωθηθούν τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα και στην Ελλάδα. Ευτυχώς, όμως, οι ελληνικές κυβερνήσεις τηρούν σταθερή στάση κατά των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών».

Σύμφωνα με τον διευθυντή του ελληνικού γραφείου της Greenpeace, από το 1999 και μετά, στην Ελλάδα σταμάτησε η καλλιέργεια μεταλλαγμένου βαμβακιού, που είχε ξεκινήσει κάποτε, και γενικά η χώρα μας μπορεί να καυχηθεί για τα «καθαρά» της προϊόντα.
Σημειώνεται πως σε ό,τι αφορά την εκτροφή των ζώων, οι τροφές που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα δεν είναι μεταλλαγμένες, με εξαίρεση τη σόγια, η οποία κατά περίπου 60% παραμένει γενετικά τροποποιημένο προϊόν.

Όπως τόνισε ο κ.Χαραλαμπίδης, η Ελλάδα είναι στη «μαύρη λίστα» των ΗΠΑ, για έναν ακόμη λόγο. Για το γεγονός ότι πρωτοστάτησε στον αγώνα κατά των μεταλλαγμένων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με την Αυστρία, τη Δανία, το Λουξεμβούργο και τη Γαλλία.
Αντίθετα, στον αγώνα υπέρ των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών οι ΗΠΑ βρήκαν, ως σύμμαχο, εντός της ΕΕ, την Ισπανία.
«Οι Ισπανοί παραγωγοί, που θέλουν να αναπτύξουν βιολογικές καλλιέργειες, αλλά και όσοι διατηρούν συμβατικές, έχουν τεράστια προβλήματα στη διεθνή αγορά, γιατί δεν μπορούν να πιστοποιήσουν τα προϊόντα τους, καθώς δεν γνωρίζουν αν οι γείτονές τους χρησιμοποιούν μεταλλαγμένους σπόρους» δήλωσε ο κ. Χαραλαμπίδης, χαρακτηρίζοντας παράλληλα «περίεργη τη συμπεριφορά της Ολλανδίας, που για αδιευκρίνιστους λόγους τάσσεται υπέρ των μεταλλαγμένων προϊόντων».
Για το econews
Newslink Hellas

GREENPEACE ΚΑΙ ΚΑΤΆΛΟΓΟΙ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΈΝΩΝ

H Greenpeace δηλώνει κατηγορηματικά ότι οι διάφορες λίστες για μεταλλαγμένα τρόφιμα που κατά καιρούς έχουν κυκλοφορήσει στο Internet και στα διάφορα Bloggs είναι απάτη και δεν έχει καμία σχέση με αυτά. Οι λίστες αυτές αποτελούν προϊόν ψηφιακής παραχάραξης με το λογότυπο της και στοχεύουν στη διασπορά ψευδών ειδήσεων για λόγους ανταγωνιστικών συμφερόντων μεταξύ των εταιρειών. Επίσης δηλώνει ότι:

1) Δεν εκδίδει οδηγό καταναλωτών για μεταλλαγμένα συστατικά στα τρόφιμα εδώ και πολλά χρόνια. Ο λόγος είναι πως υπάρχει σαφέστατη Ευρωπαϊκή και Εθνική Νομοθεσία που υποχρεώνει τη σήμανση στις συσκευασίες των προϊόντων, μόνον εφ’ όσον αυτά περιέχουν μεταλλαγμένα συστατικά.

2)  Μέχρι πρόσφατα ασχολείτο αποκλειστικά με τα μεταλλαγμένα στις ζωοτροφές και εξέδιδε ανάλογους οδηγούς μεταλλαγμένων, που αφορούσαν στο σκέλος της παραγωγής ζωικών προϊόντων (γαλακτοκομικά, αλλαντικά, πτηνοτροφικά, ιχθυοκομικά) ενώ συγχρόνως έκανε μεγάλο αγώνα με στόχο τη χρήση ντόπιων μη- μεταλλαγμένων κτηνοτροφικών φυτών (πχ κουκί-ρεβίθι) από τις γαλακτοβιομηχανίες.

Σήμερα  η Greenpeace δεν εκδίδει κανένα οδηγό για μεταλλαγμένα γι’ αυτό και δεν υπάρχει κανένας τέτοιος οδηγός στην ιστοσελίδα της.

Έγκυρες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε μόνο στην επίσημη Ιστοσελίδα της  Greenpeace ή στο Δίκτυο Προστασίας Καταναλωτών (Greenpeace) στο τηλέφωνο 210 3838990.

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...