Google+ Γαλακτοκομικά Καρυάς - Μαυρόγιαννης Θεοδόσιος: Μαΐου 2013

Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Καλύτερα χωριάτης, παρά πολιτικός..!!

Καλύτερα χωριάτης, παρά πολιτικός.

Κύριε Διευθυντά, βοήθεια. Έχω μπερδευτεί. Δεν ξέρω ποιος θα με ξεκομπιδιάσ’.

Κάθε πρωί η γυναίκα μου ανοίγ’ εκείνο το κ’τί, που το λέν’ τηλεόραση. Να ενημερωθεί, να μην είναι γκτσούπ’, σαν και μένα. Έτσι μού είπε.  Έκατσα κι εγώ σήμερα να ακουρμάξω μορφωμένους ανθρώπους, με πολλά πτυχία, από κολλέγια.. .Σοφοί άνθρωποι. Έτσι τους λέει η γυναίκα μου. Σιουλούτιασα. Έλεγαν, έλεγαν… Ακόμα λένε. Καμιά λύση.

Κι εγώ θυμήθηκα το πάθημα του μπάρμπα Βασίλη με το πάτερο.

 Πάτερο  ονομάζεται  το μεγάλο δοκάρι της οροφής. Όταν τα σπίτια ήταν αταβάνωτα, κρεμούσαν στο πάτερο ξερά  κολοκύθια, για να τα φάνε το χειμώνα. Έτσι έμεινε η έκφραση  «κολοκύθια στο πάτερο», δηλ. κάτι συνηθισμένο και ασήμαντο. Το παιδί του μπάρμπα Βασίλη , ύστερα από πολυετείς σπουδές σε Γυμνάσιο της Πρωτεύουσας και στο Πανεπιστήμιο, όταν επέστρεψε στο πατρικό του σπίτι, είδε στο αταβάνωτο δωμάτιο κοπρισμένο το πάτερο. «Έπεσε με τα μούτρα» στη μελέτη συγγραμμάτων και σε μαθηματικούς υπολογισμούς, και δεν μπορούσε  εξηγήσει το φαινόμενο»! Απορημένος, «φούσκωνε και ξεφούσκωνε». Ο πατέρας του, βλέποντάς τον τόσο πολύ προβληματισμένο, ανησύχησε και τον ρώτησε τι του συμβαίνει. Ο επιστήμονας γιος  εκμυστηρεύτηκε το πρόβλημά του με τη φράση: «Απορώ και επιστημονικώς δεν δύναμαι να ερμηνεύσω, τίνι τρόπω ο βους ανέβη εις το πάτερον και το εκόπρισεν»! Και ο μπάρμα Βασίλης κουνώντας το κεφάλι του για να συνέλθει από τον «κεραυνό» που δέχτηκε, του έλυσε το πρόβλημα με τη φράση: «Το πάτερο, παιδί μου, πριν μπει εκεί ψηλά, ήταν στο σταύλο και εκεί το εκόπρισε το βόδι, αλλά εσύ τότε μάθαινες γράμματα»! Όταν απομακρύνθηκε, μονολόγησε ψιθυριστά: «κρίμα τα βόδια και τα χωράφια που πούλησα να τον σπουδάσω. Ευτυχώς που δεν τον έβαλα να διευθύνει το μαντρί ».


 (Παρακαλώ δεν θέλω κανένα συνειρμό)
Όταν τα είπα αυτά στη γυναίκα μου, μού απάντησε :
-Πού να τα καταλάβεις  εσύ αυτά. Γι’ αυτό είσαι άξεστος  χωριάτης.
Κι εγώ της είπα:
-Καλύτερα χωριάτης, παρά πολιτικός!

  
Αυτούς/ές , αν τους έβαζε κάποιος να «βαρέσουν το γάλα και να βγάλουν το βούτυρο» θα έβγαζαν  τα μάτια τους  με τη φουρλέτσκα.
Έχω ή δεν έχω δίκιο;
Χαιρετίσματα από τα ορεινά και ασιουλούτιαστα Τζουμέρκα

Μετά Τιμής
Χρίστος Α. Τούμπουρος
Αγναντίτης - Τζουμερκιώτης
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

ΠΕΣ ΤΑ ΡΕ ΓΙΑΓΙΑ..!!

Μια παροιμία λέει «Αν δεν έχεις γέρο, αγόρασε». Εγώ δεν αγοράζω, αλλά μιλάω μαζί τους. Έτσι και δω παππού ή γιαγιά την πέφτω στο παγκάκι δίπλα τους κι αρχίζω το μπίρι – μπίρι. Σήμερα μια γιαγιά με μπλόκαρε. Πήγα να της «το αναλύσω» και με αποστόμωσε. Μου είπε «Άκου παιδί μου, σε αυτό το Κράτος χρωστάνε όσοι δεν έκλεψαν. Όσοι κλέψαν δε χρωστάνε».
Τα είπε όλα η γιαγιά, τέλος. Δίχως να διαβάζει εφημερίδες, δίχως να αναλύει μαρξισμό, δίχως να γνωρίζει το παρελθόν του Στουρνάρα και, κυρίως, δίχως να γνωρίζει ότι ο Βενιζέλος με τον νόμο 3904/10 θεσμοθέτησε το ακαταδίωκτο για όσους επιστρέψουν χρήματα από κατάχρηση.
«Σε αυτό το Κράτος χρωστάνε όσοι δεν έκλεψαν. Όσοι κλέψαν δε χρωστάνε». Η γιαγιά σιγά μη γνώριζε ότι δίνονται συνεχείς παρατάσεις που εξασφαλίζουν το ακαταδίωκτο και συγκεκριμένη φορολόγηση για όσους φέρουν από το εξωτερικό τις καταθέσεις τους και δηλώσουν τα χρήματά τους.
«Σε αυτό το Κράτος χρωστάνε όσοι δεν έκλεψαν. Όσοι κλέψαν δε χρωστάνε». Η γιαγιά αποκλείεται να γνώριζε πόσες δεκάδες εκατομμυρίων ευρώ χαρίστηκαν σε ΠΑΕ, δηλαδή στους ιδιοκτήτες τους, που ήταν και ιδιοκτήτες ΜΜΕ ώστε να στηρίζουν τον Βενιζέλο και να μην ασκούν κριτική στον δικομματισμό.
«Σε αυτό το Κράτος χρωστάνε όσοι δεν έκλεψαν. Όσοι κλέψαν δε χρωστάνε». Η γιαγιά σιγά μην ξέρει ότι η κυβέρνηση ψήφισε ρύθμιση με την οποία ισχύει ακαταδίωκτο για τα μέλη του ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ σε σχέση με τις συμβάσεις που υπογράφουν, οπότε ανεξέλεγκτα μπορούν να πουλήσουν, να «πουλήσουν» ή να χαρίσουν δημόσια περιουσία δίχως έλεγχο και σα να ήταν δική τους.
Αυτά κι άλλα πολλά, δεν τα ξέρει η γιαγιά. Ξέρει, όμως, ότι έδωσε φακελάκι σε γιατρό δημόσιου νοσοκομείο και σκέφτεται «δε μπορεί να το ξέρω εγώ ότι αυτός τα παίρνει, αλλά να μην το ξέρει ο διοικητής του νοσοκομείου». Ξέρει ότι πλήρωσε γιατρό ιδιωτικού νοσοκομείου κι αντί για απόδειξη πήρε ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη και σκέφτεται «δε μπορεί να το ξέρω εγώ η αγράμματη, αλλά όχι οι σπουδαγμένοι και τρανοί του υπουργείου Οικονομικών». Ξέρει ότι υπάρχουν ελεύθεροι επαγγελματίες που δήλωναν ετήσιο εισόδημα 9.000 ευρώ, είχαν 6 σπίτια και 3 αυτοκίνητα και σκέφτεται «δε μπορεί να το ξέρω εγώ, αλλά όχι ο εφοριακός που μένει απέναντι και κάθε βράδυ τα πίνουν μαζί».
Ξέρει η γιαγιά ότι ο μεγάλος εγγονός της πήρε δάνεια για ν’ ανοίξει ένα κρεοπωλείο και τώρα κινδυνεύει να το χάσει μαζί με τον εαυτό του, επειδή δε μπορεί να ξεχρεώσει. Ξέρει ότι ο εγγονός της, της λέει «έρχεται ο άλλος και ζητάει κιμά για 2 ευρώ. Πόσο κιμά να βάλω; Έτσι κι αλλιώς εγώ καμένος είμαι, βάζω όσο μπορώ κι ας κρατήσει τα 2 ευρώ για να πάρει κάτι άλλο».
Ούτε με μιζέρια τα έλεγε η γιαγιά, ούτε με γκρίνια. Απλώς ξέρει ότι ο εγγονός της δεν έκλεψε, αλλά χρωστάει ενώ όσοι κλέψαν δε χρωστάνε πουθενά. Ξέρει η γιαγιά ότι η τράπεζα κατακλέβει εκείνον που δανείζει, αλλά ξέρει επίσης κι ότι η τράπεζα είναι το κράτος οπότε η τράπεζα δε χρωστάει ποτέ και πουθενά.
Μπορεί η γιαγιά να μην ξέρει ότι ενώ στο ΠΑΣΟΚ μιλάνε δημοσίως για κλεψιές στα οικονομικά του κόμματος, για πλαστά και ανύπαρκτα τιμολόγια, ο εισαγγελέας και το ΣΔΟΕ ούτε είδαν ούτε άκουσαν κάτι. Μπορεί να μην ξέρει και πολλά η γιαγιά, όμως όλα τα ξέρει και τα χώνει σε μια κουβέντα. «Σε αυτό το Κράτος χρωστάνε όσοι δεν έκλεψαν. Όσοι κλέψαν δε χρωστάνε».
Εγώ δε θα πεινάσω, μου είπε. «Εκεί στο χωριό, όλο και θα βρω ένα αυγό στο κοτέτσι για να φάω. Εσάς στις πόλεις λυπάμαι». Μας λυπάσαι, της είπα, αλλά ρε γιαγιά στο τέλος πάλι τους ίδιους θα πας να ψηφίσεις. Το μετάνιωσα. Γύρισε και με κοίταξε μ’ ένα βλέμμα που αν ήταν γροθιά θα μου είχε σπάσει τα μούτρα. «Ούτε οι Γερμανοί, ούτε οι Βούλγαροι γελούσαν στα μούτρα μας όταν μας ρήμαζαν. Αυτοί γελάνε». Έτσι είπε…

 Γράφει ο Καρτέσιος
Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...