Στις 29 Αυγούστου πρέπει να θυμηθούμε ότι γιορτάζει ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Όχι για να ευχηθούμε σε φίλους και γνωστούς, γιατί είναι πράγματι ελάχιστοι οι εορτάζοντες αυτή τη μέρα, αλλά για να νηστέψουμε και να προσπαθήσουμε να δούμε τη ζωή από μια άλλη σκοπιά. Πιο ανθρώπινη, περισσότερη δίκαιη και απόλυτα πιστή στις Χριστιανικές επιταγές. Το ημερολόγιο γράφει για αυτή τη μέρα ότι, γιορτάζουμε την αποτομή της κεφαλής του Προδρόμου, δηλαδή τον αποκεφαλισμό του.
Ας πούμε διό λόγια για αυτό τον Άγιο που είναι τόσο οικείος και τόσο αγαπητός. Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος υπήρξε υπόδειγμα ασκητού, προφήτου και ανθρώπου. Ζούσε στην έρημο και ήταν από όλους αγαπητός. Πλήθος κόσμου συνέρεε καθημερινά κοντά του και διψούσε να ακούει τα φλογερά λόγια του. Δεν ήταν μάλιστα και λίγοι αυτοί που του ζητούσαν να τους βαφτίσει στον Ιορδάνη ποταμό, γι’ αυτό τον αποκαλούσαν και βαπτιστή.
Ο πλήρης ασκητικός βίος του και η αυστηρή του εμφάνιση συμπλήρωναν τον Θείο λόγο του. Ανάμεσα δε σε αυτούς που ερχόντουσαν να τον ακούσουν ήταν και άτομα της καλής κοινωνίας. Αυτή η μεγάλη αγάπη του κόσμου προς το άτομό του ήταν που τον έκανε αργότερα μισητό στους άρχοντες και επιζητούσαν να τον θανατώσουν, όπως και έγινε όπως γνωρίζουμε. Ο θάνατός του ήταν με αποκεφαλισμό.
Ο Χριστός δεν έμεινε μακριά από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και ήταν μέσα σε αυτούς που βαπτίστηκε. Αλλά και ο Πρόδρομος, από Θεία Χάρη, στο πρόσωπο του Χριστού είδε τον λυτρωτή του κόσμου και συνέχισε με περισσότερο ζήλο τη διδασκαλία του. Λέγεται μάλιστα ότι μέσα από τη φυλακή και ενώ γνώριζε τον επερχόμενο θάνατό του, έστειλε τους μαθητές του να ρωτήσουν τον Ιησού, εάν πράγματι είναι ο Σωτήρας του κόσμου. Όχι, ο Πρόδρομος δεν είχε καμία αβεβαιότητα, δεν αμφέβαλε καθόλου. Ήθελε όμως να διαβεβαιώσει τους μαθητές του, καθώς και τους υπόλοιπους ανθρώπους, ότι ο Μεσσίας ήταν πλέον στην γη και ότι έπρεπε όλοι να τον ακολουθήσουν.
Ήταν τόσο καλός, τόσο φλογερός αυτός ο Άγιος! Ένα από τα ονόματα με τα οποία τον αποκαλεί ο λαός είναι και το «Τίμιος», άλλο είναι το Νηστευτής κλπ. Και τι δεν ήταν! Ασκητής, τίμιος, εγκρατής, δεινός ρήτωρ, ακούραστος εργάτης τους θελήματος του Θεού! Εμείς δεν έχουμε τίποτα άλλο από το να ακολουθούμε έστω και στο ελάχιστο τα Άγια βήματά του.
Θα σταθώ για λίγο και στην ουσία της γιορτής του αυτής που είναι η νηστεία. Γιορτάζουμε δηλαδή στις 29 Αυγούστου τον Άγιο Ιωάννη τον Νηστευτή, μία από τις πολλές χάρες του Αγίου. Την άσκησή του απέναντι σε έναν πειρασμό, που δεν είναι άλλος από την περιποίηση του σώματος. Κοιτάχτε τον Άγιο! Τρώει ελάχιστα και είναι ενδεδυμένος με ένα λιτό ύφασμα από τρίχες καμήλας. Εμείς γιατί να μην μπορούμε να σταθούμε έστω και μια στιγμή με λιγότερη τροφή και απλά ενδύματα; Λέγεται πως ο ίδιος ο Άγιος θέλει αυτή τη μέρα να κάνουμε νηστεία. Όπως ακριβώς έψεγε την ακόλαστη ζωή των συγχρόνων του και επιζητούσε την επάνοδό τους στο σωστό δρόμο, έτσι και τώρα ζητά να κάνουμε στη μνήμη του μια μικρή νηστεία, για το καλό μας.
Θυμάμαι και ένα μικρό περιστατικό που μου διηγήθηκε κάποτε μια ευλαβής κυρία. Αυτή τη μέρα τη νήστευαν στο πατρικό της στην Κρήτη. Μια φορά όμως πήγε και έφαγε κρυφά τυρί από το ψυγείο, έβαλε και λίγο λάδι στο φαΐ της. Σε λίγο όμως την πιάσανε κάτι κρυάδες και κάτι πόνοι, που τους θυμάται ακόμα και σήμερα. Η μητέρα της, που δεν άργησε να την αντιληφθεί, την είχε ρωτήσει αν είχε φάει κάτι που δεν έπρεπε και αυτή της το είχε ομολογήσει αμέσως. «Μην το ξανακάνεις» την είχε συμβουλέψει, «Ο Άγιος είναι καλός δεν ζητά τίποτα παραπάνω, κάνε το σταυρό σου και θα σου περάσει σε λίγο». Της είχε πει στο τέλος και δεν είχε άδικο. Από τότε δεν παραλείπει να το τηρεί και να προτρέπει και τους άλλους για μια μικρή νηστεία.
Γιάννης Κανατσέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου