Η κηδεία της… γουρουνίτσας και ο Δεσπότης

  Στην Καρυά του Άργους (τηλεοπτικό… Κολοκοτρωνίτσι), κάπου στις αρχές του ’50, ένας αγρότης έθρεφε μια γουρουνίτσα, να την παχύνει και να την σφάξει στις Γιορτές.

Στον χώρο  όπου την είχε, όπως κάνουν όλα τα γουρούνια, το ζωντανό έσκαβε το έδαφος με τη μουσούδα του και κάποια στιγμή έβγαλε στην επιφάνεια ένα κιούπι με λίρες, προφανώς κρυμμένο από τους αντάρτες. Τρελός από τη χαρά του ο αγρότης, μάζεψε τις λίρες και ευγνώμων προς τη γουρουνίτσα που τις ξέθαψε, έδωσε την υπόσχεση:

-Καλή μου γουρουνίτσα, για το καλό που μου έκανες δεν θα σε σφάξω ποτέ, θα σε έχω και θα σε περιποιούμαι και άμα πεθάνεις θα σε κηδέψω σαν άνθρωπο!

Κάποτε, ψόφησε η γουρουνίτσα, ο άνθρωπος την έκλαψε σαν να έκλεγε δικό του άνθρωπο και κίνησε να βρει τον παπά του χωριού, τον παπα Χρήστο Λάμπα, να υλοποιήσει και την τελευταία του υπόσχεση προς το ζωντανό.

Ο παπάς, μόλις άκουσε την επιθυμία του συγχωριανού του έφριξε – να θάψει το ζωντανό με νεκρώσιμη ακολουθία(!) –  και τον αποπήρε:

-Δεν γίνονται τέτοια πράγματα!

Ο Παπαχρήστος Λάμπας με τη σύζυγό του
 Γεωργία Μαυροκορδοπούλου
και τον εγγονό του
Γιάννη Παπασωτηρίου (Μπουνάτσος).

Ο πονηρός Καρυώτης, όμως, ήταν προετοιμασμένος και βγάζοντας μια χούφτα λίρες από την τσέπη του, ρώτησε τον παπά:

-Φτάνουν αυτά, παπά μου, για τα έξοδα;

Ο παπα Λάμπας, συγκινήθηκε στη θέα του χρυσίου και αφού τοποθέτησαν τη νεκρή γουρουνίτσα σε μια τάβλα τέλεσε την εξόδιο ακολουθία…

-Άμωμοι εν οδώ, αλληλούια…

Όλοι ήσαν ευχαριστημένοι, έλα όμως που κάποιοι ζηλόφθονοι το «σφύριξαν» στο Δεσπότη, στο Ναύπλιο…

Τον καλεί, λοιπόν, ο Δεσπότης με την πρόθεση να τον αποσχηματίσει για το βαρύτατο αυτό ατόπημα, να κηδέψει γουρούνι σαν να ήτανε άνθρωπος…

Κατεβαίνει ο παπα Λάμπας στ’ Ανάπλι, πάει στο Μητροπολιτικό μέγαρο, ασπάζεται την δεξιά του Δεσπότη και ακούει τα εξ αμάξης:

Παπαχρήστος Λάμπας με τις φουστανέλες
 πριν γίνει παπάς και ο πατέρας του Γεώργιος.

-Πάτερ, υπέπεσες σε μεγάλο αμάρτημα και είμαι υποχρεωμένος να λάβω μέτρα!

Βάζει, τότε,  το χέρι στην τσέπη ο παπα Λάμπας και βγάζει τις μισές λίρες, ακουμπώντας τες στο τραπέζι.

-Σεβασμιώτατε, με την ευκαιρία, σας φέρνω και αυτά, που μου τα έδωσε για σας ο ιδιοκτήτης της τεθνεώσης…

Και ο Δεσπότης, εμφανώς μαλακωμένος:

-Τι λες, με σκέφτηκε και μένα η… συγχωρεμένη;

Και η ιστορία έληξε εκεί…

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

Άρθρο από https://argolisnews.wordpress.com/
Φωτογραφίες https://argolikivivliothiki.gr

Related Posts :