Η “ΒΙΑΙΗ” ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΟΥ "ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΙΑΝΟΥ"
ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΧΩΡΙΟΥ
Αποφάσισε ότι δεν θα περιμένει για πάντα. Κατάλαβε ότι ευκαιρίες για μια καλή δουλειά στην Αθήνα δεν υπάρχουν και... "έριξε μαύρη πέτρα" στον παλιό τρόπο ζωής του. "Ή τώρα ή ποτέ", σκέφτηκε. Στα 29 του χρόνια έκανε το μεγάλο άλμα και βρέθηκε να παλεύει στα άγνωστα νερά της επαρχίας.
Για πρωτογενή παραγωγή δεν μιλούν όλοι; Ναι, είναι μόδα στην κρίση, μόνο που ο Μάκης δεν έμεινε στα λόγια... Άλλωστε, σαν πρωταθλητής του στίβου στους δρόμους αντοχής, έχει μάθει να ξεπερνάει τα όριά του και τώρα βγαίνει νικητής στον σκληρότερο μαραθώνιο της ζωής του! Σε σημείο να γίνεται παράδειγμα και για τα ντόπια παιδιά, που μέχρι πριν λίγο καιρό σνόμπαραν τη δουλειά του πατέρα τους στα πρόβατα.
Τελικός στόχος της προσπάθειας είναι η καθετοποίηση της παραγωγής καλαβρυτινής φέτας, του "ελληνικού χρυσού" στο εξωτερικό, με τη δημιουργία μικρού τυροκομείου μέσα στη μονάδα τους.
Μιλάμε για τον Μάκη Βραχλιώτη, γιο του προέδρου του Γυμναστικού Συλλόγου Χαϊδαρίου Σάκη Βραχλιώτη, νέο επιχειρηματία στον χώρο της κτηνοτροφίας, που ξεπέρασε ταμπού και προκαταλήψεις, ξορκίζοντας για πάντα τον εφιάλτη της ανεργίας.
Ολική ανατροπή
Η δουλειά στην οικοδομή πέθανε και έτσι από το ξυλουργείο του πατέρα του βρέθηκε στο Σκεπαστό Καλαβρύτων, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, νοικιάζοντας σε χαμηλή τιμή ένα μοναστηριακό κτήμα της Μητρόππολης Καλαβρύτων (εδώ αξίζει να πούμε ένα μπράβο στον Αμβρόσιο). Ο Μάκης και ο πατέρας του έριξαν εκεί τις οικονομίες τους και απέραντη όρεξη για δουλειά.
Κτηνοτροφία, λοιπόν, αλλά πώς, όταν δεν έχεις την παραμικρή ιδέα; Απλά, ρωτάς τους ειδικούς. Στο μεταξύ, οι ντόπιοι παραγωγοί έβαζαν στοιχήματα στο καφενείο σε πόσους μήνες θα ψοφήσουν οι προβατίνες των Βραχλιώτηδων. Όμως το παιδί της πόλης σήκωσε τα μανίκια, διάβασε πολύ, επισκέφθηκε πρότυπους στάβλους σε όλη την Ελλάδα. Μια Κυριακή, από τις πρώτες που βρέθηκε στα Καλάβρυτα, πήγε να παρακολουθήσει μια ημερίδα για τη διαχείριση του Βουραϊκού σε σχέση με την κτηνοτροφία. Στην αίθουσα ήταν μόνοι τους, πατέρας και γιος, με τους ομιλητές!
"Διαβάζω - ακούω - εφαρμόζω - μαθαίνω στην πράξη", είναι το μότο του. Όσο για κοινοτικές επιδοτήσεις... ούτε ευρώ. Οι αιτήσεις απορρίπτονται για αστείους γραφειοκρατικούς λόγους
Κάνουν γενετική βελτίωση των προβάτων, ελεγχόμενη σίτιση, ελεγχόμενη παραγωγή, ελεγχόμενο άρμεγμα. Συνεργάζονται με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και κάθε μήνα επισκέπτεται τη μονάδα τουςειδικός ζωοτέχνης. Καθόλου παράξενο, λοιπόν, που οι καλοζωισμένες 300 χιώτικες προβατίνες τους τούς ανταποδίδουν τις περιποιήσεις με σχεδόν τρεις φορές περισσότερο γάλα από τους τοπικούς κτηνοτρόφους!
Τελικά, "φτιάχνουν την πιάτσα"
Αν νομίζει κανείς ότι μιλάμε για έναν ειδυλλιακό περίπατο στην εξοχή, πέφτει έξω. "Τον πρώτο χρόνο κλάψαμε, πονέσαμε, ματώσαμε, ιδρώσαμε, στεναχωρηθήκαμε, αλλά δεν απογοητευτήκαμε", λέει ο Μάκης. Ούτε κουβέντα για καφενείο, σε σημείο ώστε κάποιοι που "έπιαναν στασίδι" από το πρωί, σχολίαζαν ότι "χαλάνε την πιάτσα". Αθάνατη ελληνική επαρχία...
"Εμείς δεν ποντάρουμε σε εύκολο χρήμα και επιδοτήσεις. Δεν έχουμε Navara, αλλά μια απλή ρυμούλκα", λέει ο Μάκης. "Δεν χαλάμε 30 ευρώ τη μέρα στο καφενείο, αλλά τα πρόβατά μας είναι ταϊσμένα."
Ωστόσο, ο πρώτος δύσκολος καιρός πέρασε, ο στάβλος χτίστηκε με πολλή προσωπική εργασία και σιγά σιγά άρχισε να περισσεύει λίγος χρόνος. Ο Μάκης έπιασε επαφή με την τοπική ποδοσφαιρική ομάδα, όπου σήμερα είναι σέντερ φορ. Ο πάγος με τους ντόπιους έσπασε. Βγαίνει στα Καλάβρυτα, αλλά επειδή οι προτάσεις εξόδου είναι λίγες, με την παρέα του κατεβαίνουν και στην Πάτρα ή το Αίγιο. Αγαπά τις βόλτες στην πανέμορφη ορεινή φύση της περιοχής και, όποτε μπορεί, ακολουθεί τους φίλους του στο κυνήγι. Αρκετά κορίτσια δεν κρύβουν το ενδιαφέρον τους για το "παιδί της πόλης που έγινε κτηνοτρόφος", μάς λέει ο πατέρας του.
Κάποιοι παραγωγοί βλέπουν τη διαφορά και τού ζήτησαν το τηλέφωνο του ζωοτέχνη που επισκέπτεται τακτικά τη μονάδα του. Οι συνθήκες εργασίας στον στάβλο του είναι πολύ καλύτερες από αυτές της παραδοσιακής κτηνοτροφίας. Για παράδειγμα, αρκετοί νέοι βρίσκουν πολύ καλύτερο το μηχανικό άρμεγμα και ήδη κινούνται να αγοράσουν αμελκτήρια.
Καταλαβαίνουν ότι στην εποχή μας δεν επιβιώνεις σαν παραδοσιακός βοσκός, αλλά ως επιχειρηματίας που εφαρμόζει τεχνολογίες και επιστημονική γνώση. Ήδη πολλοί, μετά την "βίαιη" εισβολή του Μάκη στη ζωή του χωριού τους, βλέπουν με άλλο μάτι τη δουλειά του πατέρα τους, την οποία είχαν απορρίψει. Το παιδί από το Χαϊδάρι, που δεν είχε πλησιάσει ποτέ στη ζωή του προβατίνα, ανοίγει δρόμους -όχι μόνο για τον εαυτό του.
Άρθρο από : http://xaidarisimera.blogspot.gr/2015/12/o.html
