Η ιστορία με τις φακές και τον δρόμο του Διογένη.
Μία μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι ενός τυχαίου σπιτιού. Δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα πιο φθηνό φαγητό από μία σούπα με φακές. Μ' άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας. Πέρασε ένα απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε: «Α! Διογένη, Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δε θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές.» Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε: «Α, φουκαρά αδελφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα.»
Ελύτης: Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
Οδυσσέας Ελύτης, λυρικός, υπέροχος και προφητικός...
Οι μεγάλοι καλλιτέχνες δεν έχουν χρόνο. Βλέπουν το άπειρο. Το πριν και το μετά είναι ένα σύνολο. Ο Ελύτης (όπως και όλοι οι παλιοί που σκέφτονταν κι αισθάνονταν) ήξεραν ότι η ευημερία ήταν πρόσκαιρη, διότι δεν είναι στην ανθρώπινη φύση η διαρκής ευημερία και ειρήνη...
Αυτά τα λόγια φαίνονταν υπερβολικά πριν μερικά χρόνια. Ποιος το περίμενε;
Χρόνους πολλούς μας πολεμάν
κι ανάσα δεν επήραμαν.
Τέσσερις μήνες χτίζουμε
και τους οχτώ γκρεμίζουμε
με το πουκάμισο χακί
κατάρα οι ξένοι κι οι εδικοί.
Ανάθεμα την ώρα ποιος ορίζει εδώ
τ'ανάποδο βαφτίζνε κ λέγν ατό σωστόν.
«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος να ‘ν’ ήμερος να ‘ναι άκακος λίγο φαΐ λίγο κρασί Χριστούγεννα κι Ανάσταση κι όπου φωλιάσει και σταθεί κανείς να μην του φτάνει εκεί Μα ήρθαν αλλιώς τα πράματα τονε ξυπνάν χαράματα τον παν τον φέρνουν πίσω μπρος του τρώνε και το λίγο βιος κι από το στόμα την μπουκιά πάνω στην ώρα τη γλυκιά του τηνε παίρνουνε κι αυτή χαρά στους που ‘ναι οι δυνατοί! Χαρά στους που ‘ναι οι Δυνατοί γι’ αυτούς δεν έχει χόρταση».
Μία μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι ενός τυχαίου σπιτιού. Δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα πιο φθηνό φαγητό από μία σούπα με φακές. Μ' άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας. Πέρασε ένα απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε: «Α! Διογένη, Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δε θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές.» Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε: «Α, φουκαρά αδελφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα.»
Ελύτης: Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
Οδυσσέας Ελύτης, λυρικός, υπέροχος και προφητικός...
Οι μεγάλοι καλλιτέχνες δεν έχουν χρόνο. Βλέπουν το άπειρο. Το πριν και το μετά είναι ένα σύνολο. Ο Ελύτης (όπως και όλοι οι παλιοί που σκέφτονταν κι αισθάνονταν) ήξεραν ότι η ευημερία ήταν πρόσκαιρη, διότι δεν είναι στην ανθρώπινη φύση η διαρκής ευημερία και ειρήνη...
Αυτά τα λόγια φαίνονταν υπερβολικά πριν μερικά χρόνια. Ποιος το περίμενε;
Χρόνους πολλούς μας πολεμάν
κι ανάσα δεν επήραμαν.
Τέσσερις μήνες χτίζουμε
και τους οχτώ γκρεμίζουμε
με το πουκάμισο χακί
κατάρα οι ξένοι κι οι εδικοί.
Ανάθεμα την ώρα ποιος ορίζει εδώ
τ'ανάποδο βαφτίζνε κ λέγν ατό σωστόν.
«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος να ‘ν’ ήμερος να ‘ναι άκακος λίγο φαΐ λίγο κρασί Χριστούγεννα κι Ανάσταση κι όπου φωλιάσει και σταθεί κανείς να μην του φτάνει εκεί Μα ήρθαν αλλιώς τα πράματα τονε ξυπνάν χαράματα τον παν τον φέρνουν πίσω μπρος του τρώνε και το λίγο βιος κι από το στόμα την μπουκιά πάνω στην ώρα τη γλυκιά του τηνε παίρνουνε κι αυτή χαρά στους που ‘ναι οι δυνατοί! Χαρά στους που ‘ναι οι Δυνατοί γι’ αυτούς δεν έχει χόρταση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου