Στις προηγούμενες Δημοτικές εκλογές σε έναν ορεινό Δήμο της χώρας έθεσε υποψηφιότητα ένας γνωστός Καθηγητής Πανεπιστημίου για Δημοτικός Σύμβουλος.
Ο εξαιρετικός αυτός Πανεπιστημιακός ήθελε να βοηθήσει τον συμμαθητή του
και υποψήφιο Δήμαρχο στην προσπάθεια του να βελτιώσει τη ζωή στον τόπο
καταγωγής τους.
Στις εκλογές απέτυχε παταγωδώς, δεν εξελέγη και έλαβε
ελάχιστες ψήφους. Απογοητευμένος από τους συντοπίτες του γύρισε στο
Πανεπιστήμιο, πούλησε το πατρικό του σπίτι και δεν επέστρεψε ποτέ. Την
ιστορία του την έμαθα από έναν χωριανό του ο οποίος με μια μικρή δόση
ειρωνείας περιέγραφε το πάθημα του σπουδαίου καθηγητή.
Τον ρώτησα αν η περιοχή είχε πολλές προσωπικότητες σαν τον καθηγητή και τι ήταν αυτό που έκανε τους κατοίκους να μην τον ψηφίσουν.
Η απάντηση δεν άφηνε περιθώρια για αντίλογο.
Ο πατέρας του ήταν βοσκός, δεν μπορεί ο γιος του βοσκού να γίνει άρχοντας, μπορεί στην Αθήνα να γίνει μεγάλος και τρανός αλλά εκεί θα είναι πάντα ο γιος του βοσκού.
Μια κυρία στο διπλανό γραφείο πριν μερικά χρόνια περιέγραφε με παράπονο τα κοινά της παιδικά χρόνια με μια πασίγνωστη τραγουδίστρια του έντεχνου ρεπερτορίου. Δεν μπορούσε να χωνέψει με τίποτα πως η διπλανή της στο θρανίο κάνει μια τόσο σπουδαία καριέρα και αυτή ζει μέσα σε μια τρομερή μιζέρια, δήλωνε με στόμφο ότι δεν έχει αγοράσει ποτέ κανένα δίσκο της παλιάς της φίλης ούτε πήγε ποτέ να παρακολουθήσει καμία από τις παραστάσεις της.
Ο άνθρωπος που προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή του σε αυτή τη χώρα, να
αλλάξει επίπεδο, να ανέβει τα σκαλοπάτια του ανθρώπινου κοινωνικού
συστήματος και να προκόψει έχει δύο βασικούς εχθρούς, έναν λογικό και έναν παράλογο.
Ο πρώτος, ο λογικός, είναι η αντίδραση και η αντίσταση αυτών που είναι στο επίπεδο που θες να φτάσεις γιατί φοβούνται ότι θα μοιραστούν τα αγαθά και τα προνόμια τους μαζί σου.
Ο άλλος, ο παράλογος εχθρός, είναι οι όμοιοι σου,
οι άνθρωποι που ξεκίνησαν μαζί σου από την ίδια αφετηρία, με τα ίδια
προνόμια και τις ίδιες ευκαιρίες. Αυτοί που μάλλον θα είναι και οι πιο
ευεργετημένοι από την επιτυχία σου είναι οι σκληρότεροι εχθροί σου, δεν
δέχονται την επιτυχία σου γιατί νιώθουν ότι αποδέχονται τη δική τους
αποτυχία. Δεν επιθυμούν την πρόοδο σου γιατί αυτή θα αναδείξει την δική
τους αδυναμία να πετύχουν τους στόχους τους ή γιατί αρνούνται να
παραδεχθούν ότι πέτυχαν αλλά ενδεχομένως έθεσαν χαμηλότερους στόχους.
Συνέχισε να προσπαθείς, ποτέ μην περιμένεις την υποστήριξη των οικείων
σου και όταν πια φτάσεις εκεί που θέλεις, να είσαι έτοιμος να ανοίξεις
την πόρτα σου πρώτα σε αυτούς που όταν περίμενες να σου σταθούν, σου γύρισαν την πλάτη. Είναι δικοί σου άνθρωποι μην το ξεχνάς…
Κατά τον Κλεόβουλο έναν από τους επτά σοφούς της Αρχαίας Ελλάδας Δύο πράγματα πρέπει να φοβάται κανείς: το φθόνο των φίλων του και το μίσος των εχθρών του.
Τον ρώτησα αν η περιοχή είχε πολλές προσωπικότητες σαν τον καθηγητή και τι ήταν αυτό που έκανε τους κατοίκους να μην τον ψηφίσουν.
Η απάντηση δεν άφηνε περιθώρια για αντίλογο.
Μια κυρία στο διπλανό γραφείο πριν μερικά χρόνια περιέγραφε με παράπονο τα κοινά της παιδικά χρόνια με μια πασίγνωστη τραγουδίστρια του έντεχνου ρεπερτορίου. Δεν μπορούσε να χωνέψει με τίποτα πως η διπλανή της στο θρανίο κάνει μια τόσο σπουδαία καριέρα και αυτή ζει μέσα σε μια τρομερή μιζέρια, δήλωνε με στόμφο ότι δεν έχει αγοράσει ποτέ κανένα δίσκο της παλιάς της φίλης ούτε πήγε ποτέ να παρακολουθήσει καμία από τις παραστάσεις της.
Ο πρώτος, ο λογικός, είναι η αντίδραση και η αντίσταση αυτών που είναι στο επίπεδο που θες να φτάσεις γιατί φοβούνται ότι θα μοιραστούν τα αγαθά και τα προνόμια τους μαζί σου.
Κατά τον Κλεόβουλο έναν από τους επτά σοφούς της Αρχαίας Ελλάδας Δύο πράγματα πρέπει να φοβάται κανείς: το φθόνο των φίλων του και το μίσος των εχθρών του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου