Ας τιμήσουμε τον Αϊ Γιάννη μας...τον Άγιο του Χωριού μας..!

Στις 29 Αυγούστου πρέπει να θυμηθούμε ότι γιορτάζει ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Όχι για να ευχηθούμε σε φίλους και γνωστούς, γιατί είναι πράγματι ελάχιστοι οι εορτάζοντες αυτή τη μέρα, αλλά για να νηστέψουμε και να προσπαθήσουμε να δούμε τη ζωή από μια άλλη σκοπιά. Πιο ανθρώπινη, περισσότερη δίκαιη και απόλυτα πιστή στις Χριστιανικές επιταγές. Το ημερολόγιο γράφει για αυτή τη μέρα ότι, γιορτάζουμε την αποτομή της κεφαλής του Προδρόμου, δηλαδή τον αποκεφαλισμό του.

Ας πούμε διό λόγια για αυτό τον Άγιο που είναι τόσο οικείος και τόσο αγαπητός. Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος υπήρξε υπόδειγμα ασκητού, προφήτου και ανθρώπου. Ζούσε στην έρημο και ήταν από όλους αγαπητός. Πλήθος κόσμου συνέρεε καθημερινά κοντά του και διψούσε να ακούει τα φλογερά λόγια του. Δεν ήταν μάλιστα και λίγοι αυτοί που του ζητούσαν να τους βαφτίσει στον Ιορδάνη ποταμό, γι’ αυτό τον αποκαλούσαν και βαπτιστή.

Ο πλήρης ασκητικός βίος του και η αυστηρή του εμφάνιση συμπλήρωναν τον Θείο λόγο του. Ανάμεσα δε σε αυτούς που ερχόντουσαν να τον ακούσουν ήταν και άτομα της καλής κοινωνίας. Αυτή η μεγάλη αγάπη του κόσμου προς το άτομό του ήταν που τον έκανε αργότερα μισητό στους άρχοντες και επιζητούσαν να τον θανατώσουν, όπως και έγινε όπως γνωρίζουμε. Ο θάνατός του ήταν με αποκεφαλισμό.

Ο Χριστός δεν έμεινε μακριά από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και ήταν μέσα σε αυτούς που βαπτίστηκε. Αλλά και ο Πρόδρομος, από Θεία Χάρη, στο πρόσωπο του Χριστού είδε τον λυτρωτή του κόσμου και συνέχισε με περισσότερο ζήλο τη διδασκαλία του. Λέγεται μάλιστα ότι μέσα από τη φυλακή και ενώ γνώριζε τον επερχόμενο θάνατό του, έστειλε τους μαθητές του να ρωτήσουν τον Ιησού, εάν πράγματι είναι ο Σωτήρας του κόσμου. Όχι, ο Πρόδρομος δεν είχε καμία αβεβαιότητα, δεν αμφέβαλε καθόλου. Ήθελε όμως να διαβεβαιώσει τους μαθητές του, καθώς και τους υπόλοιπους ανθρώπους, ότι ο Μεσσίας ήταν πλέον στην γη και ότι έπρεπε όλοι να τον ακολουθήσουν.

Ήταν τόσο καλός, τόσο φλογερός αυτός ο Άγιος! Ένα από τα ονόματα με τα οποία τον αποκαλεί ο λαός είναι και το «Τίμιος», άλλο είναι το Νηστευτής κλπ. Και τι δεν ήταν! Ασκητής, τίμιος, εγκρατής, δεινός ρήτωρ, ακούραστος εργάτης τους θελήματος του Θεού! Εμείς δεν έχουμε τίποτα άλλο από το να ακολουθούμε έστω και στο ελάχιστο τα Άγια βήματά του.

Θα σταθώ για λίγο και στην ουσία της γιορτής του αυτής που είναι η νηστεία. Γιορτάζουμε δηλαδή στις 29 Αυγούστου τον Άγιο Ιωάννη τον Νηστευτή, μία από τις πολλές χάρες του Αγίου. Την άσκησή του απέναντι σε έναν πειρασμό, που δεν είναι άλλος από την περιποίηση του σώματος. Κοιτάχτε τον Άγιο! Τρώει ελάχιστα και είναι ενδεδυμένος με ένα λιτό ύφασμα από τρίχες καμήλας. Εμείς γιατί να μην μπορούμε να σταθούμε έστω και μια στιγμή με λιγότερη τροφή και απλά ενδύματα; Λέγεται πως ο ίδιος ο Άγιος θέλει αυτή τη μέρα να κάνουμε νηστεία. Όπως ακριβώς έψεγε την ακόλαστη ζωή των συγχρόνων του και επιζητούσε την επάνοδό τους στο σωστό δρόμο, έτσι και τώρα ζητά να κάνουμε στη μνήμη του μια μικρή νηστεία, για το καλό μας.

Θυμάμαι και ένα μικρό περιστατικό που μου διηγήθηκε κάποτε μια ευλαβής κυρία. Αυτή τη μέρα τη νήστευαν στο πατρικό της στην Κρήτη. Μια φορά όμως πήγε και έφαγε κρυφά τυρί από το ψυγείο, έβαλε και λίγο λάδι στο φαΐ της. Σε λίγο όμως την πιάσανε κάτι κρυάδες και κάτι πόνοι, που τους θυμάται ακόμα και σήμερα. Η μητέρα της, που δεν άργησε να την αντιληφθεί, την είχε ρωτήσει αν είχε φάει κάτι που δεν έπρεπε και αυτή της το είχε ομολογήσει αμέσως. «Μην το ξανακάνεις» την είχε συμβουλέψει, «Ο Άγιος είναι καλός δεν ζητά τίποτα παραπάνω, κάνε το σταυρό σου και θα σου περάσει σε λίγο». Της είχε πει στο τέλος και δεν είχε άδικο. Από τότε δεν παραλείπει να το τηρεί και να προτρέπει και τους άλλους για μια μικρή νηστεία.

Γιάννης Κανατσέλης

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Νοσταλγία Χωριού. .!!

Χωριό μου εγώ κι αν έφυγα

ο νούς μου ειναι πίσω

το ξέρεις πόσο σ΄ αγαπώ

και θα ξαναγυρίσω

χωριό μου κι αν σ΄εγκατέλειψα

παρά τη θέλησή μου

ο πόθος να σε επισκευτώ

είναι μες την ψυχή μου

χωριό μου εγώ νοστάλγισα

την πλούσια δροσιά σου

που την σκορπάς ακούραστα

σε όλα τα παιδιά σου

ν΄αγνάντευα τριγύρω σου

να δώ το καμαράκι

και όλες τις βουνοπλαγιές

το ΄χω κρυφώ μεράκι.!

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

«Πάμε Ελλάδα. Αγαπώ και Προβάλλω τον Τόπο μου»

Έξι χιλιετίες δεν είναι αρκετές για να μάθει κανείς την ιστορία του Άργους. Κάποια απο τα μυστικά του Άργους είναι καλά κρυμμένα και μας αποκαλύπτονται μόνο αν σεργιανίσουμε στους δρόμους του. Η πορεία του δεν συγκρίνεται παρά με ελάχιστες πόλεις σε όλο τον κόσμο....

THE SECRETS OF ARGOS
Six thousand years is not enough to learn the history of Argos. Some of the secrets of Argos is well hidden and only revealed if we stroll around its streets. The path cannot be compared only with a few cities around the world.

Ξέρω ένα μέρος που όταν βρέχει σε ζεσταίνει
Κι όταν ουρλιάζεις αυτό σωπαίνει
Και όταν γύρω σου η γη τρελή γυρίζει
Σε αγκαλιάζει και σε κοιμίζει...

Η μουσική επένδυση του βίντεο προέρχεται από το τραγούδι των ΟΝΑΡ "Ξέρω ένα μέρος που δεν μοιάζει με κανένα". Στίχοι: Πένυ Ραμαντάνη - Μουσική: Λευτέρης Πλιάτσικας. Ερμηνεία: ΟΝΑΡ και Φίλιππος Πλιάτσικας. Τους ευχαριστούμε θερμά που μας επέτρεψαν να χρησημοποιήσουμε το υπέροχο τραγούδι τους.

ΑΡΓΟΣ

Μια δημιουργία του Ηλεκτρονικού και Ηλεκτρολογικού τομέα του 1ου ΕΠΑΛ ΑΡΓΟΥΣ

Ευχαριστούμε τον Χρήστο Σελλή για την ευγενική προσφορά των υπέροχων φωτογραφιών του κάστρου της Λάρισας.

(ΜΑΘΗΤΕΣ) ΚΑΤΣΟΡΙ ΜΑΡΙΝ, ΚΙΜΠΟΥΡΗΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΦΩΤΗΣ, ΜΠΕΛΜΠΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΝΤΟΚΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, ΞΥΓΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΣΑΧΑΙ ΝΤΡΤΣΙΜ, ΣΕΡΕΤΗ ΜΑΡΙΑ, ΣΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΓΕΟΓΛΟΥ ΤΑΣΟΣ, ΣΠΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΠΟΥΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΧΑΤΖΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΡΕΜΙ ΚΟΥΚΙΕΛΚΑ, ΚΙΤΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΛΟΡΕΝΤΣ ΓΚΙΟΝΗ, ΕΡΒΙΝ ΣΙΝΑΝΙ. (ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ) ΠΙΣΤΕΥΟΣ ΝΙΚΟΣ, ΤΣΙΓΚΑΣ ΗΛΙΑΣ, ΔΕΔΕΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΛΙΓΟΜΙΤΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ, ΝΤΕΜΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΠΡΟΔΡΟΜΙΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ.

Η ταινία δημιουργήθηκε για την πανελλαδική μαθητική καμπάνια με τίτλο: «Πάμε Ελλάδα. Αγαπώ και Προβάλλω τον Τόπο μου». Στόχος της καμπάνιας αυτής είναι να γνωρίσουν οι μαθητές την ιστορία, τον πολιτισμό και τις ομορφιές του τόπου τους και στη συνέχεια να τον προβάλλουν με κάθε τρόπο ώστε να αποτελέσει προορισμό για εκδρομές μαθητών από όλη την Ελλάδα.

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Κώλος είν’ στην πέτρα, κώλος στο κεφάλι.Τέσσερις στέκονται, δυο τραβάνε, δυο κερνάνε.Τι είναι;

Είναι ο τσοπάνος που αρμέγει..!! Ενα τσοπάνικο αίνιγμα για το αρμεγμα.

   Το άρμεγμα  λοιπόν είναι η σπουδαιότερη δουλειά του τσοπάνη. Κουραστική και χρονοβόρα…

     Η διαδικασία του παραδοσιακού αρμέγματος γίνεται στη στρούγκα. Στρούγκα είναι ένας ειδικά κατασκευασμένος χώρος για την εργασία αυτή. Έχει σχήμα στρογγυλό ή οβάλ. Οι στρούγκες που γίνονται με ξύλα λέγονται ξυλόστρουγκες. Οι στρούγκες που γίνονται με πέτρες, λιθάρια λέγονται λιθαρόστρουγκες.

       Μπροστά και πίσω έχει άνοιγμα. Το πίσω άνοιγμα λέγεται πισωστρούγκι. Είναι μεγάλο για να περάσουν όλα τα γαλάρια μέσα στη στρούγκα. Τα ζώα στριμωγμένα περιμένουν να διαβούν με τη σειρά ένα ένα μπροστά για άρμεγμα.

       Ένα ή δύο άτομα πίσω εμποδίζουν τα άταχτα ζώα, κυρίως γίδες, να φύγουν έξω ή να πηδήσουν πάνω από τη στρούγκα,στρουγκολόγοι.   

  Έτσι με  την αράδα περνούν όλα  από τα χέρια του αρμεχτή ή των αρμεχτάδων, που κάθονται στο μπροστινό μέρος. Μπροστά στη στρούγκα δεξιά και αριστερά από το μικρό άνοιγμα, την ποριά, τοποθετούν οι τσοπάνηδες μια πέτρα στρογγυλή για κάθισμα.

     Η κάθε πέτρα λέγεται στρογγόλιθο. Είναι τα σκαμνιά, όπου κάθονται οι αρμεχτάδες. Από κει πιάνουν τη γίδα ή την προβατίνα, ανοίγουν τα πόδια τους, σκύβουν το κεφάλι και αρμέγουν τα μαστάρια του ζώου. Το γάλα συλλέγεται σ’ ένα δοχείο που λέγεται καρδάρα. Αφήνουν το ένα ζώο  πιάνουν το άλλο κλπ. μέχρι να περάσουν όλα…

       Χρειάζεται τέχνη και δύναμη για να αδειάσει το μαστάρι. Ο αρμεχτής χύνει πολύ ιδρώτα!

Πρέπει νάχει πλάτες γερές και χέρια τσιλικένια!

       Όταν είναι μοναχός του ο τσοπάνης και έχει βοηθό μόνο τη γυναίκα του, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα…

     Θυμάμαι τον πατέρα μου που κάθόταν μόνος στο στρουγγόλιθο να αρμέξει 150-160 γαλάρες… Κολυμπούσε στον ιδρώτα!!!

 

Βεβαίως υπάρχει η επαφή με τη φύση , τα βουνά και τις ραχούλες, με τα ζώα και τα πουλιά! Υπάρχει όμως και η ανείπωτη κούραση, ο κίνδυνος, η μοναξιά, η παντελής έλλειψη ελεύθερου χρόνου… Θα αναφέρω εδώ μια χαρακτηριστική φράση του πατέρα:

 «το ‘να το μαστάρ(ι) τ’ς γίδας βγάνει γάλα κι τ΄ άλλο φαρμάκι…» .

Προφανώς εννοούσε τις ωφέλειες, αλλά και τα βάσανα του κάθε τσοπάνη της γενιάς του!

 

Θα    κλείσω με ένα τσοπάνικο τραγούδι:

 

«τ’ αρμέξανε τα πρόβατα, τ’ αρμέξανε τα γίδια,

βλάχα μ’ με τα στολίδια…

Το πήξανε και το τυρί, σε μια παλιοκαρδάρα,

παλιά μου φιλενάδα…»           

Δημοτικό τραγούδι

 

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Δημιουργώντας ανάρπαστα τυριά στη Καρυά..!!

Καταπράσινα βουνά, οροπέδια, τα περίφημα ορεινά κατσίκια της περιοχής και πρόβατα που βόσκουν ελεύθερα. Στο χωριό Καρυά ο Θεοδόσης Μαυρόγιαννης συνεχίζει την ιστορία τον τυροκόμων της περιοχής παράγοντας τοπικό βαρελίσιο τυρί, την περίφημη γραβιέρα ,τη βουτυράτη μυζήθρα του , ανθότυρο και μία παραδοσιακή πρόβεια γιαούρτη που έχει ακουστεί και πέρα από την Ελλάδα..!!

Τα κατσίκια και τα πρόβατα είναι ιερά στα Χωριά», λένε και έχουν δίκιο. Στην άκρη του χωριού , ανάμεσα στην Αγριλίτσα και την Καρυά, λίγα μέτρα από τον ορεινό οικισμό του Αϊ-Γιώργη, το παραδοσιακό τυροκομείο του απέχει δυο βήματα από εκεί που βοσκούν τα ζώα.

Όλη μέρα ανασαίνουν το βουνίσιο αέρα από το Αρτεμίσιο και όταν διψάσουν πίνουν νερό από τις πολλές πηγές του τόπου μας. Το νερό μας είναι και "πηγή" ζωής για την περιοχή . Καθημερινά μας επισκέπτονται κάτοικοι του Άργους  του Ναυπλίου  και των χωριών εκεί που έχουν πρόβλημα με το νερό για να προμηθευτούν το διαμάντι  της φύσης  μας ,το ξακουστό νερό μας κατευθείαν γάργαρο από τη πηγή. Αυτό είναι και ο λόγος που το γάλα τους είναι τόσο πλούσιο και γευστικό». Στο χωριό άλλωστε, έχουν το δικό τους μπαϊράκι για την κτηνοτροφία. Τα περισσότερα ζουν σχεδόν ελεύθερα σκαρφαλώνοντας στα βουνά. «Κάθε μέρα το γάλα έρχεται φρέσκο, και αρχίζει η επεξεργασία».

Ο Θεοδόσης τις περισσότερες μέρες συμπληρώνει 12 με 15 ώρες δουλειά στο τυροκομείο μαζί με τον γιό του, Γιώργη. «Αν μου έλεγαν παλαιότερα ότι θα κάνω δικό μου τυροκομείο θα μου φαινόταν το λιγότερο απίθανο», ομολογεί. Χρόνια δούλευε στα τυροκομεία δεν φανταζόταν ότι κάποια στιγμή θα επέστρεφε για να ανοίξει το δικό του τυροκομείο. «Με τραβούσε, μετά από σκέψη το αποφάσισα, πίσω είχα 4 παιδιά και μια άξια  γυναίκα  για τα δύσκολα».

Ξεκίνησα το 2002 με αποσκευές τα μυστικά που αποκόμισα  τόσα  χρόνια  στα τυροκομεία και αποφασίζουμε να προσανατολιστούμε στα ντόπια ποιοτικά  τυριά. Όλα  από πρόβειο ή γίδινο γάλα»

O κύκλος της αναγνώρισης

              

  Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα: «Η παραγωγή ήταν μικρή. Συνεργαζόμαστε με 15-20 κτηνοτρόφους αλλά ο καθένας φέρνει 10-50 κιλά γάλα τη μέρα και η διάθεση γινόταν μόνο τοπικά». Σκέφτηκαν, λοιπόν, εκτός από το πρατήριο στο Άργος να ανοίξουν και ένα κατάστημα στην Αθήνα με την επωνυμία «Γαλακτοκομικά Καρυάς».

«Σιγά-σιγά, γίναμε γνωστοί από στόμα σε στόμα: όλο και περισσότεροι έρχονταν για τα παλαιωμένα κεφάλια του Τυροκομείου μας-όσο περισσότερο μένει το κεφάλι τόσο νοστιμεύει- το έπαιρναν μετανάστες που επέστρεφαν στην Γερμανία,στην Αυστραλία και στην Αμερική για την οικογένεια και με τον χρόνο, αποκτήσαμε μεγάλη πελατεία  από την ευρύτερη περιοχή. Μέσα σε λίγα χρόνια είχαμε κάθε μέρα τηλέφωνα να στείλουμε κεφάλια τυρί από άκρη σε άκρη της Ελλάδας».

 Παρόλο, όμως, που υπάρχει ένα δίκτυο για Άργος και Αθήνα, οι ποσότητες είναι μικρές. «Δεν προλαβαίνουμε να παλαιώσουμε τα κεφάλια. Σε τέσσερις - πέντε μήνες βγαίνουν στην αγορά και εξαφανίζονται πριν μπουν στα ράφια. Δίνουμε στους τουρίστες που περνούν κάθε καλοκαίρι από το χωριό και μέσα στο χειμώνα σε φίλους και γνωστούς που έχουμε χτίσει σχέσεις εδώ και χρόνια, αφού το τυρί μένει πολύ καιρό στο ψυγείο χωρίς να αλλοιώνεται». Και η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι το μυστικό: φρέσκο γάλα από κατσίκια και πρόβατα που ζουν ελεύθερα στη φύση πίνοντας καθαρά νερά, καθαρός αέρας από το βουνό που ωριμάζει τα τυριά δίνοντάς το άρωμα και τη δροσιά του και μικρή παραγωγή που ελέγχεται σε κάθε στάδιο.

«Όταν ξεκίνησα  αυτό είχα στο μυαλό μου: ένα παραδοσιακό τυροκομείο στο βουνό. Μπορεί να μη βγαίνει μεγάλο κέρδος αλλά η ποιότητα χτίζει το όνομά μας και αυτό είναι η απόδειξη ότι τα καταφέραμε».

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...