Επιστρέφοντας στην παραδοσιακή παραγωγή..!!

Τα τελευταία χρόνια, και με τους κλάδους παροχής υπηρεσιών να πλήττονται λόγω της οικονομικής κατάστασης, αρκετοί νέοι, ακόμη και με σπουδές άσχετες με τον πρωτογενή τομέα, στρέφονται με ελπίδες σε αυτόν.

Κάπως έτσι έχει προκύψει και το αυξημένο ενδιαφέρον προς την κτηνοτροφία, αλλά και παραδοσιακές μονάδες παραγωγής τυροκομικών προϊόντων όπως η φέτα. Θα μπορούσε βέβαια να πει κανείς ότι το ενδιαφέρον προς τις εν λόγω επαγγελματικές δραστηριότητας θα ήταν δεδομένες για μια κτηνοτροφική περιοχή όπως ο νομός Τρικάλων. Δεν είναι έτσι.

Πέρασαν δεκαετίες για να ξαναγεννηθεί η θέληση για την ενασχόληση με την κτηνοτροφία και την τυροκομεία. Σήμερα για παράδειγμα σε όλο το νομό λειτουργούν περίπου δέκα παραδοσιακά τυροκομεία, που παράγουν δηλαδή ένα με δύο είδη τυριών.

Επιστροφή στους στάβλους

Ξεκινώντας από την πρώτη ύλη, την παραγωγή γάλακτος, το ενδιαφέρον το τελευταίο διάστημα, ειδικά νέων ανθρώπων σχεδόν δεν έχει προηγούμενο. Το διαπιστώνει και ο αντιπεριφερειάρχης κ. Χρήστος Μιχαλάκης, που παρακολουθεί τη ροή των αιτήσεων για άδειες κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων. Μάλιστα, τονίζει ότι σε λίγες ημέρες το ενδιαφέρον σε ένα βαθμό αναμένεται να βρει και την κάποια σημαντική ανταπόκριση στήριξης από την ελληνική πολιτεία, μέσα από την απλοποίηση της διαδικασίας έκδοσης αδειών και τη συρρίκνωση της γραφειοκρατίας.

Πρόκειται για πολυαναμενόμενη απόφαση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, που υπάρχουν κάποιες ελπίδες ότι θα εναρμονίσει το κτηνοτροφικό περιβάλλον με τα αντίστοιχα των ευρωπαϊκών χωρών. «Είναι αλήθεια ότι το τελευταίο διάστημα το ενδιαφέρον για κτηνοτροφικές μονάδες έχει αυξηθεί ιδιαίτερα. Πιστεύω ότι θα αρχίσουν να υπάρχουν και θετικές προϋποθέσεις από πλευράς της πολιτείας ώστε να έχουμε πλέον βιώσιμες πρωτογενείς επιχειρήσεις που θα προσφέρουν σημαντικά και καθοριστικά στην τοπική ανάπτυξη», τόνισε ο κ. Μιχαλάκης, συμπληρώνοντας «Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάλογο ενδιαφέρον έχει όλος ο κύκλος παραγωγής, όπως η τυροκομεία».

Η τέχνη από το παρελθόν

Η παραδοσιακή τυροκομεία, παραμένει σε πολλές χώρες όπως η Ιταλία, μια από τις πλέον βιώσιμες οικογενειακές επιχειρήσεις. Τα πράγματα στη χώρα μας, ακόμη και στο νομό μας που θεωρείται και κτηνοτροφικός, απέχουν αρκετά. Ωστόσο αρκετοί διατήρησαν την τέχνη αυτή, ελπίζοντας ότι θα επιβιώσει και θα αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο. Όπως ο κ. Σωτήρης Μπεμπέζας, που διατηρεί τυροκομική επιχείρηση για πάνω από 30 χρόνια. Σημειώνει χαρακτηριστικά, ότι η τυροκομεία είναι μια τέχνη άρρηκτα συνδεδεμένη με την τοπική παράδοση και την ταυτότητα της χώρας μας, ωστόσο τα προβλήματα ρευστότητας τσακίζουν τις οικογενειακές επιχειρήσεις, που συνεχίζουν ωστόσο να στηρίζουν την κτηνοτροφία της περιοχής, αλλά να απασχολούν ένα διόλου μικρό αριθμό εργαζομένων. «Διαπιστώνουμε ότι υπάρχει στροφή στα ποιοτικά και τοπικά τυροκομικά προϊόντα, καθώς και ενδιαφέρον νέων ανθρώπων να ασχοληθούν. Όμως τα τυροκομεία μικρής εμβέλειας χρειάζονται και στήριξη ουσιαστική. Πιστεύω πώς η τυροκομεία και τα προϊόντα της, είναι βασικό στοιχείο της τοπικής γαστρονομικής ταυτότητας, με εξαγωγικές δυνατότητες και ιδιαίτερα υψηλές πιθανότητες να δημιουργηθούν κι άλλες βιώσιμες αντίστοιχες επιχειρήσεις. Απαιτείται όμως και η αντίστοιχη μέριμνα και ρευστότητα για να στηριχτούν», τονίζει.

Γράφει ο/η Ελένη Χολέβα

 άρθρο από http://www.e-erevna.gr

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Θες γάλα..στρώσου στη δουλειά. .!!!

Θες γάλα;

της Χριστίνας Ταχιάου

11 Ιουλίου 2013 • 

Μου μίλησαν με ενθουσιασμό για τον συνεταιρισμό «ΘΕΣγάλα»: για τον γιατρό που άφησε την επιστήμη του για να ασχοληθεί με την οικογενειακή επιχείρηση παραγωγής γάλακτος κι είχε την ιδέα για τον υποδειγματικό και καινοτόμο τρόπο λειτουργίας του, για τα άμεσα αποτελέσματα, για την πίστη στη συνέργεια με άλλους κλάδους.

Τα θεώρησα υπερβολικά. Ωστόσο μιλώντας με τον Θανάση Βακάλη, τον γιατρό που αναφέρω παραπάνω και πρόεδρο του πανελλήνιου συνεταιρισμού που εδρεύει στη Λάρισα, διαπίστωσα ότι και λίγα μου είπαν: οι άνθρωποι είναι πολύ μπροστά.

Η ιστορία έχει ως εξής: μια μικρή ομάδα γαλακτοπαραγωγών από τη Λάρισα σκέφτηκε το ενδεχόμενο συνεταιρισμού με στόχο να αυξήσουν τον όγκο παραγωγής. Οι 3 - 4 έγιναν 10 - 15, μετά 60 - 70 κι αυτή τη στιγμή είναι 102.

   Ο συνεταιρισμός ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 2011 και, σε αυτό το διάστημα, πέτυχε τα παρακάτω:

Διασφάλιση της ποιότητας και καλύτερη τιμή, επιτυγχάνοντας ποιοτικά και ποσοτικά συμβόλαια με τις βιομηχανίας.

Οι μεμονωμένοι παραγωγοί δεν έχουν συμβόλαια. Έχοντας λοιπόν μια καλή ποσότητα προϊόντος, οι εταιρίες ταρακουνήθηκαν. Βλέποντας ότι υπάρχει διάθεση συνεργασίας κι όχι αντιπαλότητας, πέτυχαν καλούς όρους.
 
Η ίδρυση συνέπεσε με την αναζήτηση προμηθευτών στην Ελλάδα από τον FrieslandCampina (ΝΟΥΝΟΥ) που είναι ολλαδικός συνεταιρισμός. Έτσι, εκτός από τον Friesland, προμηθεύουν τη ΦΑΓΕ, την Όλυμπος, τη ΔΕΛΤΑ, συνεταιριστικά εργοστάσια και το Ίδρυμα Τοσίτσα για το μετσοβόνε που παράγει.

 

Για τη μείωση του κόστους ο συνεταιρισμός προβαίνει σε μαζικές αγορές ζωοτροφών, με αποτέλεσμα μια μείωση της τάξης του 10-15% στο κόστος.

Γίνεται διαρκής προσπάθεια για εκσυγχρονισμό των μονάδων.

  Υπάρχει πολύ αυστηρό σύστημα ποιοτικού ελέγχου του γάλακτος. Ο συνεταιρισμός επιβάλλει αυστηρές ποινές στα μέλη εάν δεν πληροί τα ποιοτικά χαρακτηριστικά.«Πρέπει να διασφαλίζουμε την ποιότητα προκειμένου να δημιουργήσουμε υπεραξία σ’ ένα προϊόν που δεν είναι ανταγωνιστικό, δεν έχει κάποια ιδιαιτερότητα. Σε εμάς, η εξαιρετική του ποιότητα είναι αυτή η ιδιαιτερότητα» λέει ο κύριος Βακάλης.

Πρόσφατα βοήθησαν στη σύσταση δυο ακόμη συνεταιρισμών: των προβατοτρόφων (ΓΑΛΑ ΕΛΛΑΣ) και των γεωργών (ΘΕΣ ΓΗ), κάνοντας συμβόλαια μαζί τους με σκοπό την προμήθεια ζώων και δημητριακών.

Ετοιμάζουν κτηνιατρείο.

Κατέθεσαν πρόταση στο τμήμα Κτηνιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (με έδρα την Καρδίτσα) για ερευνητικό πρόγραμμα που θα αφορά τη διερεύνηση του DNA και την αντοχή των ζώων στο heat stress.

Ο τζίρος του έφτασε τα 30.000.000 ευρώ.

Να θυμίσω ότι μιλάμε για συνεταιρισμό, έτσι; Γι' αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ως παρηκμασμένο, χρεοκοπημένο, διεφθαρμένο...

Ο ΘΕΣγάλα λειτουργεί με ιδιωτικά οικονομοτεχνικά κριτήρια.
Λειτουργεί με απόλυτη διαφάνεια, δημοσιεύει ισολογισμό (για ψάξτε λιγάκι πόσοι συνεταιρισμοί το κάνουν...), έχει κάνει ήδη δυο φορές εκλογές, έχει εξωτερικούς λογιστές - ελεγκτές κι ετοιμάζει ιδιωτικό πρωτόκολλο πιστοποίησης που θα περιγράφει τη λειτουργία του συνεταιρισμού.

Τέλος ετοιμάζει ένα on line δημοπρατήριο για τις προμήθειές του. Θέλει να παραγγείλει σόγια, ας πούμε;Οι εταιρίες θα συμμετέχουν και να «χτυπιούνται» on line, για λόγους διαφάνειας και για την επίτευξη καλύτερης τιμής.

«Το μυστικό μας είναι η κοινή λογική. Κάνουμε τα αυτονόητα, με απόλυτη ειλικρίνεια και διαφάνεια.

Το διοικητικό συμβούλιο δεν έχει μισθό, οι μισθοί των υπαλλήλων είναι ικανοποιητικοί ενώ όλα τα μέλη έχουν ίσα δικαιώματα κι ίσες υποχρεώσεις.
Πιστεύουμε στη συνέργεια, πολλοί κλάδοι μπορούν να απασχοληθούν γύρω από εμάς» λέει ο κύριος Βακάλης.
Κι ακόμη, ο ΘΕΣγάλα, δεν έχει καν κλείσει δυο χρόνια λειτουργίας..!!

thesgala.gr

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Αγρότες, μοδίστρες, μπακάληδες, τσαγκάρηδες τα… επαγγέλματα της κρίσης

Μοδίστρες, τσαγκάρηδες μπακάληδες και πολλές άλλες επαγγελματικές κατηγορίες που τα προηγούμενα χρόνια περνούσαν κρίση, επιστρέφουν στην καθημερινότητα των πολιτών, καθώς φαίνεται πως σε δύσκολους καιρούς προσφέρουν λύσεις με ποιότητα και φθηνές τιμές.
    Ισχυρό παραμένει και το κύμα εσωτερικής μετανάστευσης, αυτή τη φορά προς τα χωριά, καθώς πολλοί «ανακαλύπτουν» το αγροτικό επάγγελμα, που παραμένει αλώβητο από την κρίση.
Όταν τα χρήματα μιας οικογένειας δεν περισσεύουν για την αγορά καινούριων ρούχων, την "ανανέωση" της γκαρνταρόμπας αναλαμβάνουν οι ράφτες και οι μοδίστρες, η πελατεία των οποίων έχει αυξηθεί κατακόρυφα τον τελευταίο χρόνο, καθώς ολοένα και περισσότεροι έχουν αρχίσει να "ξεθάβουν" από τις ντουλάπες τα παλιά τους ρούχα. Παντελόνια-καμπάνες, σακάκια με βάτες και παλτό μιας άλλης εποχής χρειάζονται τροποποιήσεις για να μπορέσουν να είναι στη μόδα και να ξαναφορεθούν.
Πλέον, οι πελάτες φέρνουν ρούχα που είχαν στις ντουλάπες τους από τις δεκαετίες του '80 και του '90 για επιδιορθώσεις και τροποποιήσεις. Γυναικεία και αντρικά ρούχα που είχαν να φορεθούν για χρόνια τώρα τ' αλλάζουμε, τα κονταίνουμε, τα στενεύουμε και είναι έτοιμα για χρήση.
 

Τίποτα δεν πετιέται και ξαναγίνεται καινούριο", ανέφερε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ η μοδίστρα, Βάνα Μπαταλαμά.Όπως είπε, τα προηγούμενα χρόνια αρκετοί είχαν φτάσει στο στάδιο της υπερκατανάλωσης, αλλά τώρα, με την οικονομική κρίση, αρχίζουν να αλλάζουν συνήθειες: "Μας φέρνουν ρούχα με τα καρτελάκια τους, αφόρετα. Τα είχαν αγοράσει πριν από χρόνια, όμως δεν τα φόρεσαν ούτε μία φορά. Τώρα, θέλουν να τους κάνουμε κάποιες επιδιορθώσεις για να τα χρησιμοποιήσουν".
     Ανάλογη είναι η κατάσταση και στα τσαγκαράδικα. Τα παπούτσια πλέον φοριούνται περισσότερο καιρό και είναι απαραίτητη η συμβολή του τσαγκάρη για να κολλήσει η σόλα και να επιδιορθωθεί το σπασμένο τακούνι. "Οι άνθρωποι περιορίζουν τις ανάγκες τους και δεν αγοράζουν τόσο εύκολα καινούρια παπούτσια. Σ' εμάς φέρνουν τα παλιά τους για να τα επιδιορθώσουμε και να βγάλουν τη σεζόν. Τους αλλάζουμε σόλες, τακούνια ακόμη και χρώμα, για να φαίνονται σαν καινούρια", δήλωσε  ο τσαγκάρης, Αλέκος Παπαδόπουλος.
 

Η κρίση φαίνεται ν' "ανασταίνει" και τα μπακάλικα της γειτονιάς. Οι στενές σχέσεις με τον ιδιοκτήτη, η ποιότητα των προϊόντων και οι καλές τιμές οδηγούν ολοένα και περισσότερους ν' αποφεύγουν τα μεγάλα σούπερ-μάρκετ.
"Στα συνοικιακά καταστήματα, υπάρχει η διαπροσωπική σχέση με τον πελάτη. Στηριζόμαστε στο τρίπτυχο, ποιότητα, καλές τιμές και στενή σχέση με τους πελάτες", πρόσθεσε ο Κώστας μπακάλης στο Βύρωνα.
Τα περισσότερα προϊόντα στο συγκεκριμένο μπακάλικο πωλούνται χύμα, όπως παλιά. "Εμείς θέλουμε να κερδίζουμε από την κατανάλωση και τη μεγάλη κίνηση που υπάρχει στο κατάστημα. Οι άνθρωποι έχουν αρχίσει, λόγω των οικονομικών προβλημάτων, να μετράνε τα πάντα,κουράστηκαν  απο την κοροϊδία...δεν θέλουν να αγοράζουν και να το πετάνε γιατί είναι σκάρτο..!! Επίσης, αγοράζουν όσο τους χρειάζεται.

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...