Αναρωτιέστε τι θα βρείτε για να φέρετε πίσω μαζί σας στην Αθήνα από τις διακοπές; Σε αυτές οι διευθύνσεις μπορείτε να βρείτε μια ποικιλία από τοπικά προϊόντα που φημίζονται πολλές φορές κι διεθνώς όπως τυριά και άγρια βότανα, , τοπικά αλλαντικά, κρασιά, μέλια και μαρμελάδες και γλυκά.
Αναλυτικός οδηγός: Πού θα ψωνίσεις τα καλύτερα στα νησιά μας: Παραγωγοί, μαγαζάκια, αγορές!
Ο φίλος δημοσιογράφος Άγγελος Ρέντουλας το διατύπωσε τις προάλλες σε άρθρο του στην Καθημερινή με τρόπο λακωνικό και απόλυτο:
«Τα καλύτερα souvenirs τρώγονται…»
και θα συμπλήρωνα… Tα τρόφιμα και οι λιχουδιές είναι τα καλύτερα δώρα σε φίλους… μοιράζοντας μαζί τους και τις αναμνήσεις απόκτησής τους..!
Έτσι συνεχίζοντας τις οδηγίες μας προς τους ναυτιλομένους, μετά τα 40 ταβερνάκια των Ελληνικών νησιών, σας προτείνω κάποιες επισκέψεις σε μέρη όπου θα βρούμε καλούδια για την προσωπική μας απόλαυση, αλλά και την χαρά των φίλων.
Οι 40 καλύτερες διευθύνσεις στα νησιά μας περιλαμβάνουν τυράκια μικρών τυροκομείων, άγρια βοτάνια, κάππαρες, κρίταμα, τοπικά αλλαντικά, κρασιά από οινοποιεία που δύσκολα θα βρεις στην πόλη, μέλια και μαρμελάδες. Και γλυκάκια: αμυγδαλωτά, παστέλια, λουκούμια, συκομαΐδες, γλυκά του κουταλιού.
Ένας συνδυασμός επισκέψεων, σε λαϊκές ή δημοτικές αγορές, σε εμπορικούς δρόμους και σε καταστήματα τροφίμων ή σε παραδοσιακούς φούρνους μέσα στους οικισμούς και από εκεί και πέρα, στην ύπαιθρο σε τυροκομεία, σε οινοποιεία, σε αλλαντοποιεία, όπου δηλαδή μπορεί κανείς να γνωρίσει τα τοπικά προϊόντα κάθε περιοχής, αλλά κυρίως να συναντήσει ανθρώπους με μεράκι, γνώσεις και μια ανεπανάληπτη σχέση με τη φύση και τη ζωή. Και φυσικά νέους ανθρώπους που κτίζουν το μέλλον της ελληνικής γαστρονομίας αξιοποιώντας τις πρώτες ύλες και τα προϊόντα του τόπου τους. Μάλιστα μερικοί εξ αυτών πήραν και σχετικά βραβεία Great Taste 2017 μόλις προσφάτως.
Σας προτείνουμε λοιπόν:
Ζαχαροπλαστείο της οικογένειας Βεσσαλά στον Πόρο
Αν βρεθεί κανείς στην Πούντα την όμορφη του Πόρου και δει ένα παραμυθένιο κτιριάκι με κόκκινα παράθυρα απ’ όπου ξεχύνονται μεθυστικά αρώματα , χαρούμενες φωνές και γέλια, θα είναι σίγουρα το ζαχαροπλαστείο της οικογένειας Βεσσαλά. Γιατί τα καλά γλυκά από χαρούμενους ανθρώπους γίνονται!
Τα «Αμυγδαλωτά Πόρου – Δάγκλης», είναι μια οικογενειακή επιχείρηση που πρωτολειτούργησε το 1976 και για πάνω από 40 χρόνια γλυκαίνει τους Ποριώτες.
Το κατάστημα σήμερα βρίσκεται στην Πλατεία Καραμάνου στον Πόρο, και εδώ θα βρούμε, τα περίφημα αμυγδαλωτά Πόρου, τα παραδοσιακά παγωτά, τα καρυδάτα, κουραμπιέδες, παστέλια, γλυκά κουταλιού και λικέρ, και άλλα παραδοσιακά προϊόντα ζαχαροπλαστικής, όλα παραγωγής της οικογένειας του Γιάννη Δάγκλη που ασχολείται με την παρασκευή και πώλησή τους.
Αμυγδαλωτά Τσαγκάρη στην Ύδρα
Τα αμυγδαλωτά Τσαγκάρη της Ύδρας, αυτά που γλύκαναν τόσους και τόσους και ανάμεσά τους και τη Σοφία Λώρεν, τα φτιάχνει μόνη της η κυρ-Άννα (με επικουρική βοήθεια τον γιό και τον εγγονό της) που βαστά τη συνταγή και συνεχίζει την τέχνη του αμυγδαλωτού μέχρι της μέρες μας.!
Τα υλικά της συνταγής είναι όλα κι όλα τέσσερα: αμύγδαλα, ανθόνερο, σιμιγδάλι και ζάχαρη. Το ψητό αμυγδαλωτό μπαίνει στο φούρνο μορφοποιημένο σε αχλαδάκια και αφού ψηθεί ζαχαρώνεται με ζάχαρη πούδρα και στέφεται μ’ ένα μοσχοκάρφι. Η αφεντιά μου προτιμά το άψητο αμυγδαλωτό, που είναι πολύ ζουμερό, εύγεστο και πιο φινετσάτο.
Η Δημοτική αγορά της Αίγινας
Η Δημοτική Ψαραγορά Αίγινας λειτουργεί σαν ιχθυόσκαλα εδώ και εβδομήντα χρόνια στον δρόμο της παραλίας και είναι μια από τις πιο όμορφες των ελληνικών νησιών. Κάθε πρωί τα καΐκια φέρνουν εδώ τα περισσότερα ψάρια τους. Στους πάγκους της αγοράς θα δει κανείς ψάρια για όλα τα βαλάντια, από γαύρο και μαριδάκι, γόπες και χταπόδια, τόνο (κιτρινόφτερο), έχρι ξιφία, γλώσσες, μπαρμπούνια. κουτσομούρες και ένα ψάρι που το βρίσκει κανείς μόνο στην Αίγινα και τη Ρόδο, την κατσούλα, ένα ροζ πλακέ ψάρι που μοιάζει με τη γλώσσα. Στην ψαραγορά κάθεσαι το πρωί χαζεύεις και παρεΐζεις με όμορφους ανθρώπους.
Φλωμάρια Γκαράλη στη Λήμνο
Η Φωτεινή Γκαράλη είναι ένα φωτεινό παράδειγμα μιας προκομμένης γυναίκας της ελληνικής επαρχίας. Το 2007 η Φωτεινή αποφασίζει να πορευτεί μοναχή της και στήνει στον Άγιο Δημήτριο τη βιοτεχνία παραδοσιακών ζυμαρικών της. Κι από τότε, εκτός από την έγνοια της παραγωγής της, αεικίνητη και υπερδραστήρια, ταξιδεύει σ’ όλη την Ελλάδα, συμμετέχει σε εκθέσεις, σε τηλεοπτικές εκπομπές, σε επιδείξεις μαγειρικής, λειτουργώντας σαν πρεσβευτής της Λήμνου και προβάλλοντας κατά τον καλύτερο τρόπο τα προϊόντα της περιοχής, τα ξακουστά φλωμάρια.
Τυροκομείο Χρυσάφη στη Λήμνο
Αν υπάρχει μια επιχείρηση «χρυσάφι» στην Λήμνο, μια επιχείρηση που παράγει ντόπια αγροδιατροφικά προϊόντα, που είναι πρέσβης του νησιού στην Ελλάδα – και δειλά-δειλά στο εξωτερικό – αυτή είναι σίγουρα η Εταιρεία Χρυσάφη. Ο Μιχάλης και ο Μάκης Χρυσάφης, πρώτα εξαδέλφια, μόλις τελείωσαν τις σπουδές τους στην Αθήνα αποφάσισαν να επιστρέψουν και να δραστηριοποιηθούν στο νησί τους. Ξεκίνησαν την επιχείρησή τους το 1984 φτιάχνοντας ένα αρτοποιείο αξιοποιώντας τα στάρια των γονιών τους. Το 1991 γίνεται το σημερινό τυροκομείο στο Καρπάσι, μια σύγχρονη μονάδα υψηλών προδιαγραφών που σήμερα παράγει Φέτα Λήμνου (προϊόν ΠΟΠ), Καλαθάκι Λήμνου (προϊόν ΠΟΠ), Μελίχλωρο και Κασκαβάλι.
Citrus – Άρωμα Μνήμης στον Κάμπο της Χίου
Στον Κάμπο στη Χίο – το μοναδικό παράδειγμα αρμονικής συνύπαρξης κατοικίας, γεωργίας και συμπληρωματικών λειτουργιών, σ’ αυτόν τον γεμάτο μυρωδιές και ιστορία τόπο, γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας ενός χώρου προβολής και αξιοποίησης της ιστορίας των εσπεριδοειδών του Κάμπου. Το εγχείρημα του Μουσείου της εταιρείας Citrus – Άρωμα Μνήμης είχε τεράστια επιτυχία, μάλιστα έγινε ο τρίτος σε σειρά επισκέψιμος χώρος της Χίου. Και όχι άδικα, γιατί το κτήμα Citrus, εκτός της προβολής των ντοκουμέντων της ιστορίας των εσπεριδοειδών του Κάμπου, ουσιαστικά είναι το μοναδικό κτήμα στο Κάμπο που είναι επισκέψιμο. Εδώ ο επισκέπτης μεταφέρεται σε άλλη εποχή, χάνεται μέσα στα καλοσυντηρημένα περιβόλια, τα πανέμορφα κτίρια, και είναι σαν να ζει σ’ ένα παραμύθι. Και πολλά από τα προϊόντα της Citrus δεν προλαβαίνουν να παραλαμβάνουν βραβεία σ’ ελληνικούς και ξένους διαγωνισμούς, όπως προσφάτως που πήραν τρία Great Taste 2017.
Η οδός Ερμού στη Μυτιλήνη
Κάθε πόλη, λοιπόν, που σέβεται τον εαυτό της στην χώρα μας, έχει μια οδό Ερμού, την οδό του Εμπορίου, που έχει πολλά να πει για την τοπική κοινωνία που τη φιλοξενεί. Βέβαια το ενδιαφέρον του επισκέπτη-περιηγητή επικεντρώνεται στην τοπική αγορά και φυσικά στα καλούδια του νησιού. Τυροκομικά και παλαιωμένα τυριά θα βρούμε στο παλιό μπακάλικο του Σκοπελίτη, ενώ στα κρεοπωλεία του Στρατή Καμπούρη – Αριστείδη Κλάβα, του Μανώλη Παπαχριστόπουλου και του κρεοπωλείου που πουλά κρέατα από το Μανταμάδο, εκτός από νωπά ντόπια κρέατα θα βρούμε και πεντανόστιμους παστουρμάδες, σουτζούκια και λουκάνικα, ενώ στο παραδοσιακό gourmet παντοπωλείο των αδελφών Αλμπάνη βρίσκει κανείς ό,τι καινούριο και αξιόλογο έχει βγει σε τυριά και άλλα μεζεδάκια, αλλά και το μπαχαροπωλείο Καϊνάρι που πουλά το ομώνυμο μπαχάρι πατέντα του.
Ποτοποιία Ούζο Πλωμαρίου Ισίδωρος Αρβανίτης
Η ποτοποιία Ούζο Πλωμαρίου Ισίδωρος Αρβανίτης στο Πλωμάρι της Λέσβου, της οικογένειας Νίκου Καλογιάννη, μια 100% ελληνική εταιρεία, είναι το καμάρι της Λέσβου και εκτός της δικιάς της επιτυχίας, ανοίγει τους δρόμους του ούζου σ’ όλο τον κόσμο. Το αποστακτήριο, γιορτάζοντας τα 120 χρόνια το 2015, άνοιξε προς το ευρύ κοινό, είναι πλέον καθημερινά επισκέψιμο και ο επισκέπτης μπορεί να ζήσει μια μοναδική εμπειρία στον «Κόσμο του Ούζου» μέσα από μια οργανωμένη ξενάγηση που συνοδεύεται και από γευσιγνωσίες. Η επίσκεψη στο αποστακτήριο είναι μια εντυπωσιακή εμπειρία. Από τη μία η απόσταξη με τους 18 μικρούς παραδοσιακούς αποστακτήρες και, από την άλλη, ό,τι πιο σύγχρονο σε μεθόδους παραγωγής θα μπορούσε να υπάρξει.
Ζαχαροπλαστείο Χριστόδουλος την Χώρα της Πάτμου
Στο ζαχαροπλαστείο Χριστόδουλος στη Χώρα της Πάτμου θα βρει κανείς όλη την ποικιλία των τυπικών γλυκών της χώρας (τούρτες, πάστες, γλυκά για όλα τα γούστα, παγωτά). Και αν τον χειμώνα δουλεύει μόνο με τον ντόπιο πληθυσμό, το καλοκαίρι γνωρίζει στους ξένους τα πατινιώτικα γλυκά που βεβαίως γίνονται ανάρπαστα. Με πρωταγωνιστή την αφράτη πατινιώτικη Τυρόπιτα με τα τριών ειδών τυριά, τα τηγανητά πουγκιά και τα ψητά πουγκιά και τα δυό με γέμιση καρύδι, αμύγδαλο, μέλι και ανθόνερο, τα αχλαδάκια και τα σχοινόψωμα, ο Χριστόδουλος Κούμανης -πάντα πρόσχαρος και δοτικός- βαστά ψηλά τη σημαία της πατινιώτικης γαστρονομίας.
Οινοποιείο Μωραΐτη στην Πάρο
Αν θα έπρεπε να δοθεί ένα βραβείο σε κάποιον Παριανό για τις προσπάθειες που κάνει για την ανάπτυξη και ανάδειξη των τοπικών προϊόντων, αυτό θα δινόταν σίγουρα στον Μανώλη Μωραΐτη. Τρίτη γενιά οινοποιός κατόρθωσε να ανεβάσει πολύ ψηλά την ποιότητα της παραγωγής και της οινοποίησης, έτσι ώστε τα κρασιά του να σερβίρονται σε καλά εστιατόρια των Αθηνών, ενώ παράλληλα να κερδίζουν διακρίσεις σε ελληνικές και διεθνείς εκθέσεις. Οι επισκέπτες του στο οινοποιείο του στη Νάουσα μπορούν να κάνουν δοκιμές των ποικιλιακών κρασιών στην αίθουσα των γευσιγνωσιών και να ξεναγηθούν όχι μόνον στις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις παραγωγής, στο μικρό μουσείο αλλά και να περιπλανηθουν στην κάβα παλαίωσης των εμφιαλωμένων κρασιών και στα κελάρια με τα δρύινα βαρέλια, που είναι τοποθετημένα στις παλιές δεξαμενές του οινοποιείου.
Μικροζυθοποιία Πάρου – 56 isles
H Πάρος από τις αρχές του 2016 παράγει την δική της μπύρα και το όνομά της είναι 56 isles. Η γεύση της είναι εξαιρετική για εκείνους που τους αρέσει η πικρή, ελαφριά, ξανθιά μπίρα. Δημιουργοί της δυό νέοι επιστήμονες. Ένας ντόπιος, ο Νικόλας Παυλάκης, που γεννήθηκε στη Νάουσα, όπου τελείωσε το Λύκειο, και ολοκλήρωσε τις πτυχιακές σπουδές του στην Αθήνα και μεταπτυχιακό μάστερ στη Διοίκηση και τα Χρηματοοικονομικά στο Λονδίνο. Συνεργάτης του Νικόλα, ο Μαρίνος Αλεξάνδρου που ζει στο Λονδίνο. Οι δυο τους ίδρυσαν την «Μικροζυθοποιία Πάρου«, το 2014 και είναι η μεγαλύτερη επένδυση στην Πάρο – και μια από τις μεγαλύτερες επενδύσεις στην περιοχή των Κυκλάδων – την τελευταία διετία. Mόλις πρόσφατα βραβεύτηκαν και στα Great taste 2017.
Aρσένης Λουκής στην Πάρο
Ο Αρσένης Λουκής γεννήθηκε το 1978 και την πρώτη δεκαετία του 2000, την εποχή που όλοι οι συνομήλικοί του Παριανοί ασχολούντο με τα τουριστικά επαγγέλματα, αυτός αποφάσισε να αφιερωθεί στον πρωτογενή τομέα. Έτσι, το 2004, φυτεύει στο οικογενειακό του κτήμα έκτασης 20 στρεμμάτων, στο Μαράθι, ένα υποδειγματικό αμπέλι με τις ποικιλίες ασύρτικο, μονεμβασιά, σαββατιανό και μαντηλαριά. Τελικά, μέσα σε δέκα χρόνια, διαχειρίζεται 325 στρέμματα γης, ενώ ταυτόχρονα διάφορες καλλιέργειές του (ρόδια, λαχανικά, οπωρικά, σύκα) ομορφαίνουν το τοπίο του νησιού, που τόσο έχει επιβαρυνθεί από την υπερδόμηση. Tο 2015, σε συνεργασία με την αδελφή του Θοδώρα, κάνουν το επόμενο βήμα και φτιάχνουν στη Νάουσα, ένα εξαιρετικά καλόγουστο κατάστημα, όπου μαζί με τα προϊόντα της παραγωγής τους, διαθέτουν είδη διατροφής διαλεγμένα ένα κι ένα από τους καλύτερους παραγωγούς της Ελλάδας.
Ιωάννης Κρητικός – Αλλαντικά στην Τήνο
Στο λιμάνι της Τήνου, δίπλα στην ταβέρνα “Ταρσανάς”, βρίσκεται η αλλαντοποιία «Ιωάννης Κρητικός». Εδώ, στο πιστοποιημένο εργαστήριο του Γιάννη παρασκευάζεται η πρώτη κυκλαδίτικη λούζα με επίσημο διαβατήριο. Στις αρχές τις δεκαετίας 2010 ο Γιάννης έφτιαξε ένα καινούργιο εργαστήριο παραγωγής αλλαντικών μ’ όλο τον σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό. Βασικό του προϊόν είναι η τηνιακή λούζα. Ένα ασύγκριτης νοστιμιάς έδεσμα. Η γεύση του είναι εξαιρετικά φινετσάτη κι απαλή, είναι τρυφερό στην υφή, ελαφρώς μπαχαρένιο, με τις μυρωδιές από μάραθο, πιπέρι και μπαχάρι να ξεχωρίζουν. Αντί για το μαύρο γλυκό κρασί που συνήθιζαν να χρησιμοποιούν οι παλιοί, ο Γιάννης επιλέγει για το μαρινάρισμα ένα φίνο ροζέ ξηρό κρασί που χαρίζει στη λούζα του μια απαλή ευωδιά.
Τηνιακοί Αμπελώνες
Στο Φαλατάδο στη Βορειοανατολική πλευρά της Τήνου βρίσκονται οι Τηνιακοί Αμπελώνες. Δημιουργός τους τη δεκαετία του 2000 ο Αλέξανδρος Αβατάγγελος. Σε τέσσερα κτήματα –παρατημένα αμπελοχώραφα- φυτεύονται 4 ελληνικές ποικιλίες το Ασύρτικο, η Μαλαγουζιά, το Μαυροτράγανο και ο Αυγουστιάτης. Οι τοποθεσίες των αμπελώνων είναι ιδιαίτερες. Η μία στη Βολάξ, ένα αλλόκοτο και επιβλητικό τοπίο, σπαρμένο με γιγάντιες ωοειδείς, γρανιτένιες πέτρες, που έχουν δώσει τροφή για ποικίλες ιστορίες και δοξασίες. Η άλλη στην περιοχή Στεγαστά, όνομα που δανείστηκε ο τόπος από τα μικρά χαμηλά στεγασμένα πατητήρια που χρησιμοποιούσαν για να κάνουν επιτόπου τον τρύγο. Όπως ενημερωθήκαμε, το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής των Τηνιακών Αμπελώνων εξάγεται στο εξωτερικό και ειδικά στη Γαλλία.
Ο ξυλόφουρνος του Βελώνη στη Νάξο
Ο χώρος του φούρνου Βελώνη στη Χώρα της Νάξου απλός, απέριττος, με δυο φωτεινά παράθυρα στην ανατολή, και έναν τεράστιο πάγκο ξύλινο που γεμίζει ψωμιά, καρβέλια και κουλούρες. Κόσμος μπαινοβγαίνει από το πρωί μέχρι το βράδυ, άλλοι από ανάγκη, κι άλλοι – οι περαστικοί – οδηγημένοι από τις μυρωδιές που ξετρελαίνουν όποιον περνά από εκεί γύρω. Και ενώ πάντα το παράπονο των παραδοσιακών επαγγελματιών είναι ότι τα παιδιά τους θέλουν να αλλάξουν επάγγελμα, ο κυρ-Νίκος είναι τυχερός, γιατί ο γιος του – ένα παλικαράκι με περίσσια ήθους και ευγένειας – είναι έτοιμος να τον διαδεχθεί και να συνεχίσει τη δουλειά του φούρνου πάντα σ’ αυτήν την μορφή!
Ένωση Aγροτικών Συνεταιρισμών Νάξου
Το σύνολο παραγωγής γαλακτοκομικών και τυροκομικών προϊόντων της ΕΑΣ Νάξου ξεπερνά τους 1000 τόνους και είναι η καρδιά της τυροκομίας στη Νάξο, παράγοντας μια ποικιλία προϊόντων: γραβιέρα Νάξου (ΠΟΠ), αρσενικό, ξινομυζήθρα, ξινοτύρι, μυζήθρα, ανθότυρο, γάλα, κρέμα γάλακτος, βούτυρο, γιαούρτι. Οι πειραματισμοί για την έκδοση νέων προϊόντων είναι συνεχείς, μάλιστα το καλοκαίρι του 2015 είχα την τύχη να δοκιμάσω από τους πρώτους – μαζί με τον υπεύθυνο τυροκόμισης της Ένωσης, τον Ιάκωβο Δημητροκάλη, ένα νέο παλικάρι απόφοιτο της Σχολής Τυροκομίας των Ιωαννίνων -, δυο νέες (πειραματικές) γραβιέρες, η μία με τα βοτάνια της Νάξου και η άλλη με λάδι τρούφας.
Η αγορά της οδού Παπαβασιλείου στη Χώρα της Νάξου
Η οδός Παπαβασιλείου στη Χώρα της Νάξου είναι ο δρόμος όπου θα συναντήσει κανείς, σε κοντινή απόσταση το ένα από τ’ άλλο, τα παραδοσιακά καταστήματα που πωλούν τα προϊόντα και κυρίως τα τυριά της Νάξου – «τη χαρά του τυροφάγου». Εδώ βρίσκονται το τυροπωλείο του Κουφόπουλου (Τυροκομική Νάξου), της Μαράκη, που έχουν τυριά παραγωγής τους, αλλά και του Τζιμπλάκη και του Βερώνη, που εμπορεύονται κυρίως παραδοσιακά τυριά μικρών παραγωγών. Ενώ τα καταστήματα αυτά απευθύνονται στους κατοίκους αλλά και στους επισκέπτες, υπάρχουν άλλα που απευθύνονται σε ντόπιους που θέλουν να αγοράσουν το ψαράκι τους ή το κρέας τους. Η οδός ονομάστηκε έτσι από έναν εξαίρετο πολίτη της Νάξου που έφτασε στο αξίωμα του πρωθυπουργού.
Λουκούμια Συριανά
Την τέχνη του λουκουμιού την έφεραν στη Σύρο από την Κωνσταντινούπολη χιώτες τεχνίτες, οι οποίοι πρόσθεσαν στη συνταγή τη χιώτικη μαστίχα. Η πρώτη καζανιά στη Σύρο μπήκε το 1832, ενώ η πρώτη επίσημη σφραγίδα λουκουμοποιού ήταν του Σταματελάκη, το 1837. Κάποτε το λουκούμι ήταν το γλυκό που δεν έλειπε από κανένα ελληνικό σπίτι. Σε εποχές δύσκολες και πικρές, γλύκαινε μικρούς και μεγάλους, συνόδευε τον καφέ. Ακόμη κι αυτό το φτωχικό γλυκό όμως, υπήρξαν εποχές που δεν ήταν προσιτό σε όλους. Έμεινε η έκφραση «τον βλέπει σαν ξερολούκουμο», για να θυμίζει πόσο ξεχωριστό και περιζήτητο ήταν κάποτε. Οι γνωστότερες βιοτεχνίες της Ερμούπολης είναι ο Κορρές, ο Λειβαδάρας, ο Συκουτρής και ο Κανακάρης αλλά και κάποιες νέες, που εμπλουτίζουν τη γεύση με αρώματα όπως φασκόμηλο, δεντρολίβανο, λουΐζα κτλ.
Πρέκας – παραδοσιακά τρόφιμα Σύρου
Στη Σύρο, στρίβοντας από τον παραλιακό δρόμο της Ερμούπολης, στην οδό Χίου, στο δρόμο της Παλιάς Αγοράς, στο δεξί σου χέρι η ματιά σου σταματά σ’ ένα κατάστημα με μια προθήκη παλιακού τύπου μπροστά σε μια πράσινη ξύλινη μεγάλη τζαμαρία. «Ελληνική παράδοση στη διατροφή και την υγεία. Πρέκας. Παραδοσιακά τυριά – βότανα – κρασιά – γλυκά κουταλιού». Μπαίνοντας μέσα στο μαγαζί, νομίζεις ότι βρίσκεσαι σ’ έναν τόπο παραμυθένιο. Με τη μορφή του παλιού παντοπωλείου εκατοντάδες μυρουδικά και καλούδια έχουν παγιδευτεί σε χαρτοκουτάκια και γυάλινα βαζάκια και σε προκαλούν, ενώ κάπου αλλού, μέσα σε κάτι πανέμορφα κουτιά από ξύλο και κρύσταλλο εντοπίζεις περίεργα χιώτικα γλυκά κουταλιού όπως ολόκληρα μανταρίνια, σταφύλια κλπ.
Οινοποιείο Σύρου – Νίκος Χατζάκης
Στο Οινοποιείο Σύρου που βρίσκεται στη περιοχή Λαγκάδα στα Τάλαντα, στο δρόμο που οδηγεί προς Γαλησσά και Ντελαγκράτσια, ο Νίκος Χατζάκης το πρώτο κρασί που οινοποίησε ήταν η λευκή Φάμπρικα, ένα λευκό κρασί δροσερό, φρέσκο φρουτώδες, παραγόμενο από χαρμάνι των τοπικών ποικιλιών, της Μονεμβασιάς και της λευκής Κουντούρας. Το 2014 κυκλοφόρησε το «Σαν τα Μάραθα» ένα κρασί από την ποικιλία Ασύρτικο που είναι όμως πολύ διαφορετικό από της Σαντορίνης κι αργότερα την ερυθρή Φάμπρικα από την τοπική Μανδηλαριά, που είναι ένα ελαφρύ και δροσερό κόκκινο κρασί, με απαλά αρώματα κερασιού, βανίλιας και ντομάτας. Το οινοποιείο Σύρου ανήκει στα «μεγάλα μικρά» του Αιγαίου και δεν έχουμε παρά να του ευχηθούμε καλή συνέχεια.
Φάβα Σχοινούσας
Ο Θοδωρής Νομικός και ο Μανώλης Κωβαίος είναι οι δύο πιο σημαντικοί παραγωγοί τηςΣχοινουσιώτικης φάβας και παράγουν το 50% της ντόπιας παραγωγής. Τον Θοδωρή, ένα παλικάρι έξω καρδιά, τον συναντήσαμε στο πανέμορφο καφενείο της Χαράς. Με σπουδές ηλεκτρολόγου και τις αντίστοιχες γνώσεις, πήρε το ρίσκο να κάνει την επένδυση του ηλεκτρονικού διαχωρισμού του καρπού από το άχυρο. Τα προϊόντα του πουλιούνται στο οικογενειακό σούπερ μάρκετ και στην Νάξο. Τον Μανώλη Κωβαίο, τον Βενιαμίν των πέντε αδελφών Κωβαίων, τον συναντήσαμε στην οικογενειακή ταβέρνα της μητέρας του, στην περίφημη «ταβέρνα κυρά Ποθητή«, όπου δοκιμάσαμε τη ντόπια φάβα του που έσταζε μέλι! Τη φάβα του την είχαμε γνωρίσει νωρίτερα σε κλαδικές εκθέσεις, βαλμένη σε μια πολύ καλαίσθητη συσκευασία. Επένδυσε κι αυτός στην τεχνολογία και αγόρασε μια σύγχρονη αλωνιστική μηχανή που τον διευκόλυνε παραγωγικά.
Αγρόκτημα Ι. Νομικός στην Σαντορίνη
Σ’ έναν επαρχιακό δρόμο προς το Καμάρι, σ’ ένα παραδοσιακό θολωτό σύμπλεγμα κτισμάτων βρίσκεται το «Αγρόκτημα Ι. Νομικός«, η πιο ολοκληρωμένη αγροτική-μεταποιητική μονάδα της Σαντορίνης επεξεργασίας και τυποποίησης των προϊόντων της θηραϊκής γης, δηλαδή της φάβας, της λιαστής τομάτας, του φυστικιού και γλυκών του κουταλιού.
«Αν θέλεις να καλλιεργήσεις φάβα και να έχεις επιτυχία, πρέπει να γίνεις ο ίδιος φάβα!»
Σήμερα, μόνο δύο τυποποιημένες φάβες παράγονται στο νησί, αυτή του Γιάννη και του τοπικού συνεταιρισμού (Santo Wines). Η βιοτεχνία του συσκευάζει επίσης φιστίκια τύπου Αιγίνης δικής του παραγωγής, λιαστά ντοματάκια και γλυκά κουταλιού. Η μονάδα «Αγρόκτημα Ι. Νομικός» είναι επισκέψιμη και αξίζει να την επισκεφτεί κανείς, όχι μόνο για να ψωνίσει τα καλούδια της, αλλά και για να γνωρίσει τον ίδιο και να πάρει κάτι από την αγάπη του για τη Σαντορινιά γη.
Ένωση Συνεταιρισμών Θηραϊκών Προϊόντων Σαντορίνης (ΕΣΘΠ)
Με έδρα ένα μοναδικό χώρο πάνω στο χείλος της καλντέρας, η Ένωση Συνεταιρισμών Θηραϊκών Προϊόντων Σαντορίνης (ΕΣΘΠ) έχει πολλά πράγματα για να καυχηθεί. Αφ’ ενός, είναι το μεγαλύτερο οινοποιείο του νησιού με δεξαμενές χωρητικότητας τριων χιλιάδων τόνων κρασιού και κατέχει από τις αρτιότερες εγκαταστάσεις της Ελλάδας και αφ’ ετέρου έχει συγκεράσει κατά τον καλύτερο τρόπο τον κοινωνικό και οικονομικό της ρόλο απέναντι στα δυό χιλιάδες μέλη της, χαράζει στρατηγικές καλλιεργειών για τον σαντορινιό αμπελώνα, ενισχύει τις καλλιέργειες ντομάτας και φάβας πετυχαίνοντας την ένταξη τους στον ευρωπαϊκό κατάλογο ΠΟΠ προϊόντων και τέλος, σαν επειχειρηματική μονάδα έχει θετικά αποτελέσματα, σπάνιο γεγονός για τις ελληνικές συνεταιριστικές ενώσεις της χώρας. Καμάρι του Συνεταιρισμού είναι ο πρόσφατα ολοκληρωμένος επισκέψιμος χώρος που περιλαμβάνει την πιο μεγάλη και ταυτόχρονα όμορφη και λειτουργική βεράντα με θέα την καλντέρα, όπου καθημερινά την επισκέπτονται εκατοντάδες ξένοι επισκέπτες για να θαυμάσουν την άγρια ομορφιά του τοπίου και να γευτούν τα προϊόντα του νησιού.
Οινοποιείο Βενετσάνου
Χτισμένο στην άκρη της καλντέρας ακριβώς πάνω από τον όρμο του Αθηνιού, το Οινοποιείο Βενετσάνου είχε την ιδιαιτερότητα ότι σχεδιάστηκε για να αξιοποιήσει το νόμο της βαρύτητας, δεδομένης της έλλειψης ηλεκτρικής ενέργειας εκείνης της εποχής. Λόγω της κλίσης του εδάφους κατασκευάστηκε σε τέσσερεις ορόφους, ο καθένας με διαφορετικό στάδιο οινοποίησης και όπου η μεταφορά του οίνου γινόταν με τη φυσική ροή. Κάποια στιγμή το Οινοποιείο Βενετσάνου πέρασε σε ξένα χέρια, κακόπεσε αλλά το 2015 το ξαναπήρε η οικογένεια δια του απογόνου της Νίκου Ζώρζου, άξιου δημάρχου του νησιού, και μετά από μία εξαιρετικά πετυχημένη ανακαίνιση ξαναμπήκε σε λειτουργία, δημιουργώντας μάλιστα ίσως τον πιο ενδιαφέροντα επισκέψιμο χώρο οινοποιείου.
Τυράκια Φολεγάνδρου
Τα τυράκια της Φολεγάνδρου είναι το σούρωμα ή το σουρωτό, η μανούρα, το ανθότυρο, η μυζήθρα, το μελίχλωρο, το γυλωμένο (βουτηγμένο στο κατακάθι κόκκινου κρασιού) και τολαδοτύρι. Το πιό δημοφιλές τυρί είναι το σούρωμα. Φρέσκο, μαλακό και πιπεράτο, (σαν την ξυνομυζήθρα της Πάρου, ή την τυροβολιά της Μυκόνου, ή το πέτρωμα της Τήνου) συνοδεύει σαλάτες ή χρησιμοποιείται ως γέμιση στις φημισμένες πίτες της Φολεγάνδρου, την τυρένια, την κρεμμυδένια, την σουρωτένια κλπ. Αντιστοίχως τυρί ονομάζεται κάθε τυρί που είναι ξερό, ώριμο και χρησιμοποιείται συνήθως για να το τρίψουν στα μακαρόνια και στα ματσάτα.
Γυναικείος Συνεταιρισμός Ραχών Ικαρίας
Στην δίγλωσση καλαίσθητη ταμπέλα της εισόδου του καταστήματος του Γυναικείου Συνεταιρισμού Ραχών διαβάζουμε για το περιεχόμενό του. «Απολαυστικές γεύσεις σε γλυκά ταψιού-ψυγείου, Αλμυρές πίτες, Σπιτικές Λεμονάδες, Χυμοί & Smoothies, Εξαιρετικό Παγωτό και με κατσικίσιο γάλα, Ικαριακά προϊόντα και είδη δώρων, Καφέδες-Ροφήματα». Είχαμε τη χαρά να δοκιμάσουμε 2-3 πιατάκια, μια καταπληκτική ταμπουρόπιτα (πίτα από γλυκιά κολοκύθα), μια άλλη πίτα που παρέπεμπε σ’ ένα γευστικότατο στρούντελ και ένα θεϊκό ραβανί!
Το Τυροκομείο Μυκόνου και η κοπανιστή
Η κοπανιστή Μυκόνου φτιάχνεται με τον παραδοσιακό τρόπο από πολλούς αγρότες, οι οποίοι πολλές φορές την πωλούν είτε σε ιδιώτες είτε σε μπακάλικα. Πιστοποιημένο όμως τυροκομείο κοπανιστής είναι της οικογένειας Κουκά (προσφάτως άνοιξε και δεύτερο) που έχει δημιουργήσει μια υπερσύγχρονη μονάδα στο Παλαιόκαστρο στην Άνω Μερά, αξιοποιώντας το γάλα των αγελάδων της, καθώς διαθέτει το μεγαλύτερο αριθμό βοοειδών (130 ζώα) στις Κυκλάδες. Μέχρι το 2014, σημαντική ποσότητα του γελαδινού γάλατος πήγαινε στην Τήνο για την παραγωγή της γραβιέρας Τήνου, ενώ από το 2015 οι αποστολές περιορίστηκαν, γιατί η ζήτηση της κοπανιστής αυξήθηκε κατά πολύ.
Λούζα Μυκόνου
Η λούζα έγινε περιζήτητη και ανάρπαστη την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα. Τα «Χοιροσφάγια στη Μύκονο, γεύσεις θυσίας» του Μυκονιάτη Δημήτρη Ρουσουνέλου ήταν ένα βιβλίο-σταθμός για την ανάδειξη του Κυκλαδίτικου (Μύκονος, Τήνος, Σύρος, Άνδρος) αυτού τροφίμου. Είναι πια η στιγμή που οι χασάπηδες της Μυκόνου παίρνουν στα χέρια τους την κατάσταση και αναλαμβάνουν την παρασκευή της σε πιο επαγγελματικό επίπεδο. Στήνουν εργαστήρια και, με κρέατα που έρχονται από τα γύρω νησιά, πολλαπλασιάζουν την παραγωγή της, διατηρώντας όμως τις βασικές αρχές της τεχνικής επεξεργασίας. Οι τρεις βασικοί κρεοπώλες-κατασκευαστές της λούζας, ο Μαδούπας, ο Μενάγιας κι ο Μαρκαράς, συμφωνούν ότι υπάρχει πλέον αυξανόμενη ζήτηση, και χρόνο με το χρόνο προσπαθούν να την καλύψουν.
Τα τυριά της Σκύρου
Η Σκύρος έχει μια μεγάλη κτηνοτροφική παράδοση, άλλωστε το έθιμο των κουδουνάτων επιβεβαιώνει πανηγυρικά την παράδοση αυτή. Στις μέρες μας, συνεχίζεται η κτηνοτροφία στη Σκύρο, που έχει πάνω από 40.000 αμνοερίφια. Τα τυριά της Σκύρου είναι η φρέσκια μυζήθρα, το ξινοτύρι, ένα υπέροχο λευκό μαλακό τυρί από αιγοπρόβειο γάλα με ελαφρώς ξινή γεύση και γιαουρτένια υφή. Πολύ ωραία είναι και η ντόπια γραβιέρα με την πικάντικη γεύση, που αποτελεί καλό μεζέ για κρασί. Παλιά η Σκύρος είχε μια ειδική μέθοδο συντήρησης και ωρίμανσης της γραβιέρας μέσα σε πυθάρια με κλαδάκια από θυμάρι.
Τυροκομείο Βλαβιανού – Αμοργός
Γιός κτηνοτρόφου ο Γιώργος Βλαβιανός αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με την κτηνοτροφία και την τυροκομία. Διαβάζει βιβλία, ταξιδεύει, διατηρεί τα κατσίκια και πολλαπλασιάζει τα πρόβατα – που είναι πιο παραγωγικά, αλλά θέλουν και μεγαλύτερη φροντίδα – και σταθεροποιεί τον πληθυσμό στα 700-800 ζώα. Θέλω να διδάξω στα πέντε παιδιά μου να σέβονται και να αγαπούν τα αγαθά που μας χαρίζει απλόχερα η γη. Ο γιός μου Λεωνίδας, σπούδασε στην Γαλακτοκομική σχολή των Ιωαννίνων και προσπαθούμε μαζί να βελτιώσουμε τα τυριά μας και να βγάλουμε και καινούργια.
Pasta Corfu – Φρέσκα ζυμαρικά
Στο κέντρο της πόλης της Κέρκυρας, λειτουργεί από το 2009 το πρώτο εργαστήριο φρέσκων ζυμαρικών του νησιού με την ονομασία Μακαρονοποιήματα Pasta Corfu. Στο κατάστημα, στην οδό Πολυχρονίου Κωνσταντά 17, θα βρει κανείς ζυμαρικά, όπως σπαγγέτι, ταλιατέλες, παπαρδέλες, ταλιολίνι, ραβιόλι, κοφτά, λαζάνια, κανελόνια κ.α., σε διάφορους τύπους και γεύσεις. Τα προϊόντα παρασκευάζονται με παραδοσιακό τρόπο, με ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα, μόνο με αγνά υλικά (συμιγδάλι από σκληρό σιτάρι, αυγά, αλάτι, γάλα, καρότο, σπανάκι, ντομάτα), χωρίς συντηρητικά και χρωστικές. Το εργαστήρι των ξηρών ζυμαρικών βρίσκεται στον Άγιο Αθανάσιο στη βόρεια Κέρκυρα, τα δε φρέσκα ζυμαρικά παράγονται στην πόλη.
Αλλαντοποιία Μιχαλάς – Κέρκυρα
Η αλλαντοποιία «Λ&Α Μιχαλάς» είναι μια οικογενειακή επιχείρηση η οποία βρίσκεται στην περιοχή Δουκάδες Κέρκυρας. Αρχικά ξεκίνησε από το 1981 σαν ατομική επιχείρηση στο χωριό Λάκωνες Κέρκυρας φτιάχνοντας το παραδοσιακό σαλάδο (σαλάμι) και αργότερα εξελίσσοντας την σε οικογενειακή, τηρώντας όλα τα συστήματα διαχείρισης τροφίμων και έχοντας ως αρχή τη διατήρηση της παραδοσιακής γεύσης, χρησιμοποιώντας πάντα φρέσκο κρέας και ζωικά έντερα, δίνοντας έμφαση στον φυσικό τρόπο ωρίμανσης αλλά και την παραδοσιακή τεχνική δεσίματος. Tα προϊόντα της αλλαντοποιίας είναι: το Σαλάμι καπνού, Νούμπουλο καπνού, Λουκάνικο καπνού, η καπνιστή Παντσέτα και το καπνιστό χοιρομέρι, καπνισμένα όλα σε παραδοσιακό φούρνο με ξύλα.
Ποτοποιία Μαυρομάτης – Κουμκουάτ
Στον εντυπωσιακό εκθεσιακό χώρο της «Ποτοποιΐα Μαυρομάτης» ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα, στο τέλος της ξενάγησης, να δει όλα τα προϊόντα εκτεθειμένα σ’ έναν μεγάλο πάγκο γευσιγνωσίας, να τα δοκιμάσει δωρεάν και να τα αγοράσει σε τιμές κόστους. Επίσης υπάρχει διαθέσιμος video projector όπου παρουσιάζονται φάσεις από όλα τα στάδια παραγωγής κουμκουάτ σε λικέρ και σε γλυκά. Δεν είναι τυχαίο ότι παρατηρείται πάντα συνωστισμός από πούλμαν και ιδιωτικά αυτοκίνητα στην είσοδο της επιχείρησης απ’ όλους εκείνους που θέλουν να γευτούν και να προμηθευτούν τον χρυσό αυτό καρπό της κερκυραϊκής γης.
Κτήμα Βαβουράκη Κρήτη – Κρητικά αλλαντικά
Στην Κρήτη το απάκι το παρασκευάζουν πολλοί χασάπηδες και αρκετοί σημαντικοί αλλαντοποιοί, όπως ο Λαμπάκης, ο Μαρκάκης, ο Αντωνάκης. Απ’ όλους αυτούς ξεχωρίζει ο Μιχάλης Βαβουράκης, ένας φιλοσοφημένος άνθρωπο, που στράφηκε στη βιολογική εκτροφή χοίρων στο ομώνυμο Κτήμα Βαβουράκη. Στο Κοξαρέ του Ρεθύμνου, σ’ ένα κορφοβούνι, σ’ ένα ανέγγιχτο περιβάλλον, σε 170 στρέμματα γης, βρίσκεται το Κτήμα Βαβουράκη, όπου τα ζώα μεγαλώνουν χωρίς ορμόνες ή φάρμακα, τρώγοντας τις καλλιέργειες του κτήματος, καρπούς και ρίζες, άγρια χόρτα και πιστοποιημένα δημητριακά. Τα προϊόντα στο Κτήμα Βαβουράκη φέρουν τη διάκριση ΒΙΟ. Η μπριζόλα χωρίς κόκκαλο, το κρητικό λουκάνικο, το απάκι και το ξιδάτο λουκάνικο έχουν επισημανθεί από τους γκουρμέ δημοσιογράφους και τα βρίσκει κανείς σε επιλεγμένα καταστήματα.
Λικέρ Dinapoja – Kρήτη
H εταιρεία Dinapoja είναι μια βιοτεχνία που παράγει λικέρ και σιρόπια με έδρα το Ηράκλειο Κρήτης. Πίσω της κρύβεται η ιστορία της Καίτης Ντιναπόγια, που λίγο μετά τα πενήντα της, είδε τη ζωή της να αλλάζει αιφνιδιαστικά. Δυο προσωπικές περιπέτειες, την ανάγκασαν να αλλάξει ρότα ζωής ριζικά. Η Καίτη κίνησε λοιπόν να γνωρίσει τη γη, γύρισε τα βουνά και τα λαγκάδια και μάζεψε τις ομορφιές της κρητικής φύσης, λουλούδια, αρωματικά βότανα, αξιοποίησε τα φρούτα, και τέλος έφτιαξε μια βιοτεχνία για να προσφέρει όλα αυτά στο… ποτήρι.
Τυροκομείο Τσιτσιρίδη
Στο οροπέδιο Ασκύφου, σε υψόμετρο 730 μέτρων, 50 χιλιόμετρα από τα Χανιά στο δρόμο προς τη Χώρα Σφακίων, σ’ ένα γαλήνιο τοπίο στα Λευκά Όρη, βρίσκεται το τυροκομείο Τσιτσιρίδη. Έχοντας αποφοιτήσει από τη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων το 1994, ο Μανούσος Τσιτσιρίδης, νέο παλικάρι, επιστρέφει στο χωριό του και αναλαμβάνει το οικογενειακό τυροκομείο και κατορθώνει να παράγει τέτοιας ποιότητας γραβιέρες (ειδικά οι παλαιωμένες) που να θεωρούνται από τις καλύτερες της Κρήτης. Εξαιρετική θεωρείται και η γαλομυζήθρα του, που ομοιάζει με το ΠΟΠ πηχτόγαλο Χανίων. Το τυροκομείο Τσιτσιρίδη έχει σχετικά μικρή παραγωγή – 60 τόνοι τυρί τον χρόνο – αλλά η φήμη του είναι μεγάλη, καθώς αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για τη νεολαία του νησιού.
Τυροκομείο Ίου
Το μεγάλο τυροκομείο της Ίου, με την φίρμα Νιώτικο, μέσα σε 4 χρόνια -αφότου η οικογένεια Ζακχαίου παρέλαβε το συνεταιριστικό τυροκομείο του νησιού- έχει μεγαλώσει ιδιαίτερα και έχει διειδύσει στα περισσότερα εμπορικά δίκτυα της χώρας παράγοντας εξαιρετικά τυριά, όπως γραβιέρα, κεφαλοτύρι, την περίφημη τριλογία του Ομήρου -γραβιέρα από γάλατα πρόβεια, γίδινα και γελαδινά- και τα μαλακά τυριά όπως ξινό, σκοτύρι και μυζήθρα.
Organic Islands στη Νάξο
Η Organic Islands είναι μια εταιρεία στη Νάξο, που από το 2010 ασχολείται με την καλλιέργεια, μεταποίηση, συσκευασία και προώθηση βιολογικών αρωματικών φυτών. Ο ιδρυτής της Νίκος Χατζηανδρέου δεν ανήκει στην κατηγορία των νέων ανθρώπων που απoφάσισαν λόγω κρίσης να εγκαταλείψουν την Αθήνα και να βρουν την τύχη τους στην επαρχία. Αυτός πήρε την μεγάλη απόφαση νωρίτερα. Τα προϊόντα της Organic Islands διατίθενται είτε σε χάρτινη kraft συσκευασία, είτε σε κομψά χρωματιστά μεταλλικά κουτιά σε σχήμα κύβου. Τα πιο γνωστά: κύβος Fantasia από φασκόμηλο, δενδρολίβανο και ξύσμα πορτοκάλι, κύβος Ambrosia από ύσσωπο, βαλσαμόχοστο και ξύσμα πορτοκάλι, κύβος Εuphoria από θυμάρι, μελισσόχορτο και ξύσμα από λεμόνι, κύβος Nostalgia aπό λεβάντα και θυμάρι, κύβος Philoxenia από φασκόμηλο και ξύσμα πορτοκάλι, κύβος Utopia από φλισκούνι, πέταλο καλέντουλας και ξύσμα μανταρίνι.
Κτήμα Gentilini – Κεφαλονιά
Στις Μηνιές κοντά στο Αργοστόλι, βρίσκεται το κτήμα Gentilini. Tη δεκαετία του 1960, ο Σπύρος Κοσμετάτος, απόγονος της οικογένειας, θέλησε να φτιάξει στο νησί ένα κρασί που να μπορεί να διακριθεί στο διεθνές στερέωμα. Έτσι παρήχθη η πρώτη σοδειά και από τότε τα κρασιά του κτήματος διοχετεύοντο στην αγορά της Ελλάδας και της Αγγλίας. Το 2002 η Μαριάννα Κοσμετάτου, η κόρη του Σπύρου Κοσμετάτου, και ο σύζυγός της Πέτρος Μαρκαντωνάτος έδωσαν μια νέα ορμή στο οινοποιείο Gentilini. Mε συνεχείς πειραματισμούς για όσο πιο ποιοτικά κρασιά, αφοσιώθηκαν τελικά στις ντόπιες ποικιλίες και ειδικά στην περίφημη Ρομπόλα και στην τοπική ποικιλία Μαυροδάφνη. Το κτήμα Gentilini βρίσκεται κοντά στο αεροδρόμιο και κοντά στο Αργοστόλι και είναι πολύ εύκολα προσβάσιμο στους οινοτουρίστες επισκέπτες του νησιού. Το οινοποιείο είναι επισκέψιμο όλο τον χρόνο και έτσι στους όμορφους κήπους του μπορεί κανείς να επισκεφθεί τα αμπελοτόπια, αλλά και να δοκιμάσει τις βεντέτες κρασιά του.
Τυροκομείο Πανταζάτου – Κεφαλονιά
Στο δρόμο από το Αργοστόλι και 5 χλμ πριν φτάσουμε στη Σκάλα, φτάνοντας στο χωριό Πάστρα, στο δεξί μας χέρι υπάρχει ένα μαγαζί-τυροκομείο με την ταμπέλα «Η Στάνη». Είναι τόσο δα μικρό, και αν μπεις μέσα να αγοράσεις, θα δεις στη βιτρίνα του πολλά τυριά, γιαούρτια και διάφορα γαλακτοκομικά προϊόντα. Αυτό το μικρό μαγαζί όμως, κρύβει στα έγκατά του, μία μεγάλη τυροκομική μονάδα με όλες τις τελευταίες προδιαγραφές παραγωγής, πιστοποίησης και συσκευασίας ενός υπερσύγχρονου τυροκομείου. Τα γαλακτοκομικά του τα δίνει σε μαγαζιά και εστιατόρια του νησιού, αλλά το μεγαλύτερο μέρος πάει στην Αθήνα, στον Βασιλόπουλο. «Εγώ δίνω στον Βασιλόπουλο, γιατί αρμέγω και τα πουλιά!», γελάει κάνοντας λογοπαίγνιο με τη γνωστή διαφήμιση του σούπερ-μάρκετ.
Έτσι συνεχίζοντας τις οδηγίες μας προς τους ναυτιλομένους, μετά τα 40 ταβερνάκια των Ελληνικών νησιών, σας προτείνω κάποιες επισκέψεις σε μέρη όπου θα βρούμε καλούδια για την προσωπική μας απόλαυση, αλλά και την χαρά των φίλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου